κεροβάτης

English (LSJ)

[ᾰ], ου, ὁ, (κέρας)

   A horn-footed, hoofed, κεροβάτας Πάν Ar.Ra.230 (lyr.): acc. to some Gramm., he that goes with horns, i.e. the horned god; acc. to Sch., he that walks the mountain-peaks (cf. κέρας v.6).

German (Pape)

[Seite 1425] ὁ, bei Suid. auch κεραβάτης, der auf Horn- oder Bocksfüßen Schreitende, od. der gehörnt Einherschreitende, Pan, Ar. Ran. 230; nach den Schol. auch erkl. ὁ εἰς τὰ κέρατα τῶν ὀρῶν βαίνων, schwerlich richtig.

Greek (Liddell-Scott)

κεροβάτης: ᾰ, ου, ὁ, (κέρας) ἔχων πόδας ἐκ κερατίνης ὕλης, ἔχων πόδας μετὰ ὁπλῶν ἢ χηλῶν, κεροβάτας Πὰν Ἀριστοφ. Βάτρ. 230 (Λυρ.)· κατά τινας Γραμμ., ὁ περιπατῶν μετὰ κεράτων, δηλ. ὁ κερασφόρος θεός· κατὰ δὲ τὸν Σχολ. «ὁ εἰς τὰ κέρατα τῶν ὀρέων βαίνων», ὁ βαδίζων ἐπὶ τῶν κορυφῶν τῶν ὀρέων (πρβλ. κέρας IX)· ἴδε Hemst. εἰς Λουκ. Θεῶν Διαλ. 22. 2· ― Καθ’ Ἡσύχ. «ὁ Πάν· ἤτοι ὅτι κέρατα ἔχει, ἢ οἱονεὶ κερατοβάτης, τὴν βάσιν ἔχων κερατίνην, ἐπεὶ τὰ κάτω τράγου εἶχεν».

French (Bailly abrégé)

ου;
adj. m.
aux pieds de corne (ép. de Pan).
Étymologie: κέρας, βαίνω.

Greek Monolingual

κεροβάτης (και κεραβάτης, -ου, ὁ (Α)
1. αυτός που έχει πόδια από κεράτινη ύλη, που έχει πόδια με οπλές και χηλές («κεροβάτας Πᾱν», Αριστοφ.)
2. (κατά τον Σχολ.) αυτός που βαδίζει στις κορυφές τών βουνών
3. (κατά την άποψη μερικών αρχ. γραμματικών) αυτός που περπατά με κέρατα στο κεφάλι, δηλ. ο κερασφόρος θεός.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κέρας + -βάτης (< βαίνω), πρβλ. κρημνο-βάτης, σχοινο-βάτης.