μεῖστος: Difference between revisions
From LSJ
Μιμοῦ τὰ σεμνά, μὴ κακῶν μιμοῦ τρόπους → Graves imitatormores, ne imitator malos → Das Edle nimm zum Vorbild, nicht der Schlechten Art
(Bailly1_3) |
(24) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=v. [[μικρός]]. | |btext=v. [[μικρός]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=μεῑστος, -η, -ον (ΑM)<br /><b>1.</b> [[ελάχιστος]]<br /><b>2.</b> (<b>το ουδ. ως επίρρ.</b>) <i>μεῑστον</i><br />[[τουλάχιστον]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Υπερθετικός [[βαθμός]] του [[μείων]] (<b>[[πρβλ]].</b> [[πλείστος]])]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 06:46, 29 September 2017
English (LSJ)
η, ον, Sup. of μείων,
A least, Hsch., EM676.14, Eust.134.45, Sch.Ar.Pl.627: neut. as Adv., μεῖστον at least, Berl.Sitzb.1927.8 (Locr., V B.C.). (From μέy-ιστος.)
German (Pape)
[Seite 117] p. superl. zu μείων, Bion. 5, 10; Hesych. erkl. μεῖστον durch ἐλάχιστον.
Greek (Liddell-Scott)
μεῖστος: -η, -ον, ὑπερθετ. τοῦ μείων, ἐλάχιστος Βίων 5. 10.
French (Bailly abrégé)
v. μικρός.
Greek Monolingual
μεῑστος, -η, -ον (ΑM)
1. ελάχιστος
2. (το ουδ. ως επίρρ.) μεῑστον
τουλάχιστον.
[ΕΤΥΜΟΛ. Υπερθετικός βαθμός του μείων (πρβλ. πλείστος)].
