θανατόω

English (LSJ)

fut.

   A -ώσω A.Pr.1053 (anap.), etc.: pf. τεθανάτωκα Phld. Rh.1.359S.:—Pass., fut. -ωθήσομαι LXX 1 Ki.14.45: fut. Med. in pass.sense θανατώσοιτο X.Cyr.7.5.31: aor.1 ἐθανατώθην Id.An.2.6.4, Pl.Lg.865d: pf. τεθανάτωμαι Plb.23.4.14:—put to death, τινα Hdt.1.113, A.Pr.l.c.; esp. of the public executioner, Pl.Lg.872c, etc.: metaph., τεθανατωκέναι τὰς Ἀθήνας (sc. τοὺς ῥήτορας) Phld.l.c.:— Pass., to be made dead, Ep.Rom.7.4; ὁ -ωθείς the murdered man, Pl. Lg.865d.    2 Pass., of flesh, to be mortified, Hp.Fract.26:—metaph. in Act., mortify, τὰς πράξεις τοῦ σώματος Ep.Rom.8.13.    II condemn to death by sentence of law, Antipho 3.3.11, Ev.Matt.26.60:— Pass., X.An.2.6.4; οἱ τεθανατωμένοι those condemned to death, Plb. l.c.    III to be fatal, cause death, ὄφεις -οῦντες LXXNu.21.6; μυῖαι -οῦσαι ib.Ec.10.1; νόσος Ph.2.247 (-ῶσαν, -ώσασαν codd.).

German (Pape)

[Seite 1186] tödten; πάντως ἐμέ γ' οὐ θανατώσει Aesch. Prom. 1055; τὸ θανατωθὲν ἢ τρωθέν Plat. Legg. IX, 862 c; bes. zum Tode verurtheilen, hinrichten, Her. 1, 113; ὁ τῆς πόλεως κοινὸς δήμιος θανατωσάτω Plat. Legg. IX, 872 c; ἐθανατώθη ὡς ἀπειθῶν Xen. An. 2, 6, 2; οἱ τεθανατωμένοι Pol. 24, 4, 5; S0., wie Plut. Fab. Max. 9.

Greek (Liddell-Scott)

θᾰνᾰτόω: μέλλ. -ώσω, κτλ. - Παθ., μέλλ., -ωθήσομαι, Ἑβδ. Μέσ. μέλλ. ἐπὶ παθητ. σημασίας θανατώσοιτο Ξεν. Κύρ. 7. 5, 31· ἀόρ. ἐθανατώθην ὁ αὐτ. Ἀν. 2. 6, 4, Πλάτ.· πρκμ. τεθανάτωμαι Πολύβ. 24. 4, 14. Θανατώνω, φονεύω, ἀποκτείνω, τινὰ Ἡρόδ. 1. 113· πάντως ἐμέ γ’ οὐ θανατώσει Αἰσχύλ. Πρ. 1053, Ἀντιφῶν 123. 40· ἰδίως ἐπὶ τοῦ δημίου, ὁ τῆς πόλεως κοινὸς δήμιος θανατωσάτω, Πλάτ. Νόμ. 872C, κτλ. 2) Παθ., ἐπὶ τῆς σαρκός, νεκροῦμαι, Ἱππ. π. Ἀγμ. 768· καὶ μεταφ. ἐν τῷ ἐνεργ., νεκρώνω, Ἐπιστ. π. Ρωμ. η΄, 13, πρβλ. ζ΄, 4. II. θανατώνω διὰ δικαστικῆς ἀποφάσεως, Πλάτ. Νόμ. 868C, 872C. - Παθ., αὐτόθι 865D· ἐθανατώθη ὑπὸ τῶν ἐν Σπάρτῃ τελῶν Ξεν. Ἀν. 2. 6, 4.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
1 faire mourir, acc.;
2 condamner à mort.
Étymologie: θάνατος.

English (Strong)

from θάνατος to kill (literally or figuratively): become dead, (cause to be) put to death, kill, mortify.

English (Thayer)

θανάτῳ; future θανατώσω; 1st aorist infinitive θανατῶσαι (3rd person plural subjunctive θανατώσωσι, R G); passive (present θανατοῦμαι); 1st aorist ἐθανατωθην; (from θάνατος); from Aeschylus and Herodotus down; the Sept. for הֵמִית, הָרַג, etc.
1. properly, to put to death: τινα, to make to die i. e. destroy, render extinct (something vigorous), Vulg. mortifico (A. V. mortify): τί, by death to be liberated from the bond of anything (literally, to be made dead in relation to; cf. Winer s Grammar, 210 (197); Buttmann, 178 (155)): Romans 7:4.

Greek Monotonic

θᾰνᾰτόω: μέλ. -ώσω· Παθ. αόρ, αʹ ἐθανατώθην, Μέσ. μέλ. με Παθ. σημασία θανατώσοιτο, σε Ξεν.·
I. 1. θανατώνω, φονεύω, αποκτείνω, τινά, σε Ηρόδ., Αττ.
2. μεταφ., νεκρώνω το σώμα, σε Καινή Διαθήκη
II. θανατώνω με δικαστική απόφαση, σε Πλάτ.· Παθ., Ξεν.