Η: Difference between revisions
(4) |
(2b) |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''Η:''' η, [[ἦτα]], τό, άκλιτο, το έβδομο [[γράμμα]] του ελλ. αλφαβ.· ως αριθμητικό, ηʹ = [[ὀκτώ]] και [[ὄγδοος]], [[αλλά]] ͵η = 8.000. Ο μεγαλογραφούμενος [[τύπος]] του Ήτα (Η) ήταν ένα διπλό <i>ε</i> και [[πιθανώς]] προφερόταν ως μακρό <i>ε</i>, πρβλ. [[δῆλος]] (από το [[δέελος]]). Το παλιό [[αλφάβητο]] είχε μόνο ένα [[σημάδι]] (<i>Ε</i>) για τον ήχο ε, τον βραχύ και τον μακρό, [[μέχρι]] τη [[στιγμή]] που εισήχθησαν τα [[μακρά]] φωνήεντα <i>η</i> και <i>ω</i>, από το Σαμιακό [[αλφάβητο]] επί άρχοντος Ευκλείδη το 403 π.Χ., αν και το Η χρησιμ. ως [[φωνήεν]] και [[πριν]] από αυτόν. Το στοιχείο Η, [[προτού]] παραστήσει το μακρό <i>ε</i>, παρίστανε το [[πνεύμα]] της δασείας, όπως ΗΟΣ αντί <i>ὅς</i>(το οποίο παραμένει στο Λατινικό Η). Όταν το Η χρησιμ. για να παραστήσει το μακρό <i>ε</i> κόπηκε ταυτόχρονα σε [[δύο]] τμήματα, έτσι ώστε το | |lsmtext='''Η:''' η, [[ἦτα]], τό, άκλιτο, το έβδομο [[γράμμα]] του ελλ. αλφαβ.· ως αριθμητικό, ηʹ = [[ὀκτώ]] και [[ὄγδοος]], [[αλλά]] ͵η = 8.000. Ο μεγαλογραφούμενος [[τύπος]] του Ήτα (Η) ήταν ένα διπλό <i>ε</i> και [[πιθανώς]] προφερόταν ως μακρό <i>ε</i>, πρβλ. [[δῆλος]] (από το [[δέελος]]). Το παλιό [[αλφάβητο]] είχε μόνο ένα [[σημάδι]] (<i>Ε</i>) για τον ήχο ε, τον βραχύ και τον μακρό, [[μέχρι]] τη [[στιγμή]] που εισήχθησαν τα [[μακρά]] φωνήεντα <i>η</i> και <i>ω</i>, από το Σαμιακό [[αλφάβητο]] επί άρχοντος Ευκλείδη το 403 π.Χ., αν και το Η χρησιμ. ως [[φωνήεν]] και [[πριν]] από αυτόν. Το στοιχείο Η, [[προτού]] παραστήσει το μακρό <i>ε</i>, παρίστανε το [[πνεύμα]] της δασείας, όπως ΗΟΣ αντί <i>ὅς</i>(το οποίο παραμένει στο Λατινικό Η). Όταν το Η χρησιμ. για να παραστήσει το μακρό <i>ε</i> κόπηκε ταυτόχρονα σε [[δύο]] τμήματα, έτσι ώστε το | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''Η:''' η (τὸ [[ἦτα]]) «эта» (7-я буква греч. алфавита, с середины II в. н. э. стала произноситься как i); ηʹ = 8; ͵η = 8000. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 21:34, 31 December 2018
Greek Monotonic
Η: η, ἦτα, τό, άκλιτο, το έβδομο γράμμα του ελλ. αλφαβ.· ως αριθμητικό, ηʹ = ὀκτώ και ὄγδοος, αλλά ͵η = 8.000. Ο μεγαλογραφούμενος τύπος του Ήτα (Η) ήταν ένα διπλό ε και πιθανώς προφερόταν ως μακρό ε, πρβλ. δῆλος (από το δέελος). Το παλιό αλφάβητο είχε μόνο ένα σημάδι (Ε) για τον ήχο ε, τον βραχύ και τον μακρό, μέχρι τη στιγμή που εισήχθησαν τα μακρά φωνήεντα η και ω, από το Σαμιακό αλφάβητο επί άρχοντος Ευκλείδη το 403 π.Χ., αν και το Η χρησιμ. ως φωνήεν και πριν από αυτόν. Το στοιχείο Η, προτού παραστήσει το μακρό ε, παρίστανε το πνεύμα της δασείας, όπως ΗΟΣ αντί ὅς(το οποίο παραμένει στο Λατινικό Η). Όταν το Η χρησιμ. για να παραστήσει το μακρό ε κόπηκε ταυτόχρονα σε δύο τμήματα, έτσι ώστε το
Russian (Dvoretsky)
Η: η (τὸ ἦτα) «эта» (7-я буква греч. алфавита, с середины II в. н. э. стала произноситься как i); ηʹ = 8; ͵η = 8000.
