παρακοή

English (LSJ)

ἡ,

   A that which has been heard imperfectly, hearsay, Pl.Ep. 341b.    2 misunderstanding, Gal.4.764, 8.629.    II defect of hearing, Id.7.108.    III unwillingness to hear, disobedience, contumacy, Ep.Rom.5.19, 2 Ep.Cor.10.6.

German (Pape)

[Seite 484] ἡ, das Verhörte, was man falsch gehört, nicht recht gehört oder verstanden hat, mißverstandene Lehre, Sp.; auch das Nichthörenwollen, Ungehorsam, Galen. u. a. Sp. – Bei Plat. Ep. VII, 341 b das Nebenbeihören.

Greek (Liddell-Scott)

παρᾰκοή: ἡ, τὸ ἀτελῶς ἀκουσθέν, παράκουσμα, Πλάτ. Ἐπιστ. 341Β, Γαλην. ΙΙ. ὡς καὶ νῦν, τὸ παρακούειν, ἀπείθεια, ἰσχυρογνωμοσύνη, Ἐπιστ. πρ. Ρωμ. ε΄, 19, Β΄ πρ. Κορ. κ΄, 6, Συνέσ. 211Α, Φώτ., κλ.

French (Bailly abrégé)

ῆς (ἡ) :
I. action d’entendre ou d’écouter auprès;
II. en mauv. part;
1 action d’entendre à côté (càd à faux ou mal) : erreur, méprise;
2 mauvais vouloir, désobéissance.
Étymologie: παρακούω.

English (Strong)

from παρακούω; inattention, i.e. (by implication) disobedience: disobedience.

English (Thayer)

παρακοῆς, ἡ (παρά Latin praeter (see παρά, IV:2));
1. properly, a hearing amiss (Plato, epistles 7, p. 341b.).
2. (unwillingness to hear i. e.) disobedience: Trench, § lxvi.)

Greek Monolingual

η, ΝΑ παρακούω
άρνηση εκπλήρωσης εντολής, απείθεια, ανυπακοή
μσν.-αρχ.
αυτό που δεν άκουσε κάποιος καλά, παράκουσμα.

Greek Monotonic

παρᾰκοή: απροθυμία στη συμμόρφωση, παράκουσμα, απειθαρχία, σε Καινή Διαθήκη

Russian (Dvoretsky)

παρᾰκοή: ἡ1) слышанное краем уха, смутные слухи: διὰ τὰς ὑπὸ τῶν ἄλλων παρακοάς Plat. известное понаслышке от других;
2) непослушание (ἐκδικῆσαι πᾶσαν παρακοήν NT).

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

παρακοή -ῆς, ἡ [παρακούω] wat toevallig gehoord is:. διὰ τὰς ὑπὸ τῶν ἄλλων παρακοάς dankzij de informatie die hij door de anderen had opgevangen Plat. Epist. 341b. ongehoorzaamheid:. διὰ τῆς παρακοῆς τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου door de ongehoorzaamheid van één enkele mens NT Rom. 5.19.