βήρυλλος: Difference between revisions
Τῶν δυστυχούντων εὐτυχὴς οὐδεὶς φίλος → Felix amicus nullus infelicibus → für die im Unglück ist kein Glücklicher ein Freund
(1b) |
(1) |
||
| Line 33: | Line 33: | ||
{{elru | {{elru | ||
|elrutext='''βήρυλλος:''' ἡ берилл (драгоценный камень) Luc., Plut., Anth. | |elrutext='''βήρυλλος:''' ἡ берилл (драгоценный камень) Luc., Plut., Anth. | ||
}} | |||
{{etym | |||
|etymtx=Grammatical information: f.<br />Meaning: a precious stone, [[beryll]] (LXX),<br />Other forms: <b class="b3">βηρύλλιον</b> <b class="b2">id.</b> (LXX).<br />Derivatives: <b class="b3">βηρύλλιος</b> a plant (Ps.-Dsc.); <b class="b3">βηρυλλίτης</b> (<b class="b3">λίθος</b>, Cat. Cod. Astr.).<br />Origin: LW [a loanword which is (probably) not of Pre-Greek origin] India<br />Etymology: The stone came in hellenistic times from India; the name was Prākrit [[veruliya]] < <b class="b2">veḷuriya</b> (sanskriticised <b class="b2">vaiḍūrya-</b>). The word is Dravidian, perhaps derived from von <b class="b2">Vēḷūr</b>, now [[Bēlūr]], a town in southern India, s. Master BSOAS 11, 304ff. <b class="b3">βήρυλλος</b> from <b class="b3">βηρύλλιον</b> Leumann Glotta 32, 215 n. 6. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 22:30, 2 January 2019
English (LSJ)
ἡ,
A gem of sea-green colour, beryl, LXX To.13.17, D.P. 1012, Tryph.70, PHolm.8.10, al.; Ἰνδὴ β. AP9.544 (Adaeus); β. λίθος Luc.VH2.11:—Dim. βηρύλλιον, τό, LXX Ex.28.20, D.S.2.52.
German (Pape)
[Seite 442] ἡ, ein meergrüner Edelstein, Beryll, Add. 6 (IX, 544); Dion. Per. 1012; Luc. V. H. 2, 11; ungenau auch masc.
Greek (Liddell-Scott)
βήρυλλος: ἡ, πολύτιμός τις λίθος χρώματος θαλασσοπρασίνου, Διον. ΙΙ. 1012, Τρυφ. 70· Ἱνδὴ β. Ἀνθ. ΙΙ. 9. 544· β. λίθος Λουκ. Ἀλ. Ἱστ. 2. 11· - ὑποκορ. βηρύλλιον, τό, Ἐπιφάν.· βηρύλλιος, ὁ, Ἑβδ.· βηρυλλιόλιθος, ὁ, αὐτόθι.
Spanish (DGE)
-ου, ἡ
1 mineral. berilo LXX To.13.17, D.P.1012, Plu.Fluu.18.3, Luc.VH 2.11, Triph.70, PHolm.47, 48, AP 9.544 (Adaeus), Hsch.
2 bot., una planta prob. la misma que βηρύλλιος Hsch.
• Etimología: Término de origen indio, cf. prácrito veruliya- de veḷuriya-, palabra dravídica seguramente de Vēḷur, n. de una ciu. de la India.
English (Abbott-Smith)
βήρυλλος, -ου, ὁ, ἡ, [in LXX: To 13:17 (-ύλλιον in Ex 28:20, שֹׁהַם*;]
beryl, a jewel of sea-green colour: Re 21:20.†
English (Strong)
of uncertain derivation; a "beryl": beryl.
English (Thayer)
βηρυλλου, ὁ, ἡ, beryl, a precious stone of a pale green color (Pliny, h. n. 37,5 (20) (i. e. 37,79)): βηρύλλιον, equivalent to שֹׁהַם, Winer s RWB under the word Edelsteine, 11; (especially Riehm, HWB, ibid. 3,12).
Greek Monolingual
η (AM βήρυλλος)
πυριτικό ορυκτό, μερικές ποικιλίες του οποίου αποτελούν πολύτιμους λίθους (ακουαμαρίνα, σμαράγδι, ηλιόδωρο, μοργανίτης).
[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. βήρυλλος προήλθε με υποχωρητικό σχηματισμό από τη λ. βηρύλλιο, η οποία εισήχθη κατά την ελληνιστική εποχή μαζί με το αντικείμενο που δηλώνει από την Ινδία, την πατρίδα των πολύτιμων λίθων
πρβλ. μσν. ινδ. veruliya- < veluriya, (αρχ. ινδ. vaidūrya-), δραβιδική λ. που προήλθε πιθ. < Vēlur, όνομα πόλεως της Νότιας Ινδίας].
Russian (Dvoretsky)
βήρυλλος: ἡ берилл (драгоценный камень) Luc., Plut., Anth.
Frisk Etymological English
Grammatical information: f.
Meaning: a precious stone, beryll (LXX),
Other forms: βηρύλλιον id. (LXX).
Derivatives: βηρύλλιος a plant (Ps.-Dsc.); βηρυλλίτης (λίθος, Cat. Cod. Astr.).
Origin: LW [a loanword which is (probably) not of Pre-Greek origin] India
Etymology: The stone came in hellenistic times from India; the name was Prākrit veruliya < veḷuriya (sanskriticised vaiḍūrya-). The word is Dravidian, perhaps derived from von Vēḷūr, now Bēlūr, a town in southern India, s. Master BSOAS 11, 304ff. βήρυλλος from βηρύλλιον Leumann Glotta 32, 215 n. 6.
