ἀπόκειμαι: Difference between revisions

|lstext='''ἀπόκειμαι''': μέλ. -κείσομαι, ἐν χρήσει ὡς παθ. τοῦ [[ἀποτίθημι]], εὑρίσκομαι ἢ [[κεῖμαι]] μακρὰν ἀπὸ..., προμαθείας δ' ἀπόκεινται ῥοαὶ, ὁ δὲ [[ῥοῦς]] τῶν γεγονότων κεῖται μακρὰν τῆς ἡμετέρας προνοίας,· «τῆς δὲ προγνώσεως αἱ ὁδοὶ [[ἄποθεν]] ἡμῶν κεῖνται, ἀντὶ τοῦ, οὐ δυνάμεθα ἄνθρωποι ὄντες τὰ μέλλοντα προγινώσκειν» (Σχόλ.), Πινδ. Ν. 11. 61, πρβλ. Ἄρατ. 110. ΙΙ. ἀπολ. εἶμαι ἀποτεθησαυρισμένος, ἐπὶ χρημάτων, ἀπόκειται [[ἔνδον]] [[ἀργύριον]], Φιλέταιρ. 2. 9· [[παρά]] τινι Λυσ. 153. 45· τινι, πρὸς χρῆσίν τινος, Ξεν. Ἀν. 2. 3, 15· ἐν οἷς γὰρ [[χάρις]] ἡ χθονία ξύν' ἀπόκειται (κατὰ Reisig ἀντὶ ξῠναπόκειται), [[εἶναι]] ἀποτεθησαυρισμένη, ὑπάρχει ὡς κοινὴ [[κτῆσις]], Σοφ. Ο. Κ. 1752, [[ἔνθα]] ἴδε σημ. Jebb: ― [[ἐντεῦθεν]] φυλάττομαι ἐν ἀποθήκῃ, Ξεν. Κύρ. 3. 1, 19, Πλάτ. κτλ.· [[πολύς]] σοι [[[γέλως]]] ἐστὶν ἀποκείμενος, ἔχεις μεγάλην ποσότητα γέλωτος ἀποτεθησαυρισμένην, Ξεν. Κύρ. 2.2,15· ἀπ. εἰς..., πρὸς χρῆσιν ἐν περιστάσει τινί, Πλάτ. Νόμ. 952D· συγγνώμην, [[ἔλεος]] ἀπ. τινι Δημ. 633, 26, Διόδ. 13. 30, κτλ: ― μετ’ ἀπαρ., ἀτυχήματα ἀπόκειταί τινι ἐνευδοκιμεῖν Δημ. 294. 14· παθεῖν Διον. Ἁλ. 5. 8· πᾶσι… τὸ θανεῖν ἀπόκειται Ἐπιγράμμ. Ἑλλ. 416. 6: ― τὸ ἀποκείμενον, τὸ ἐπιφυλαττόμενον εἴς τινα, ἡ [[μοῖρα]] [[αὐτοῦ]], Schäf Γρηγόρ. Κορίνθου σ. 477. ΙΙΙ. [[κεῖμαι]] κατὰ [[μέρος]], εἶμαι ἀπερριμένος, παρημελημένος, ἀπ. [[πόρρω]] Κρατῖνος ἐν Ἀδήλ. 46, πρβλ. Πλούτ. 2.159F.