κουρίας: Difference between revisions
From LSJ
θεὸς δ' ἁμαρτάνουσιν οὐ παρίσταται → God doesn't stand by those who do wrong → A peccatore sese numen segregat → Ein Gott steht denen, die da freveln, niemals bei
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{.*}}\n)({{elru.*}}\n)({{elnl.*}}\n)" to "$4$3$2$1") |
||
| Line 13: | Line 13: | ||
|btext=ου;<br /><i>adj. m.</i><br />qui a les cheveux coupés.<br />'''Étymologie:''' [[κουρά]]. | |btext=ου;<br /><i>adj. m.</i><br />qui a les cheveux coupés.<br />'''Étymologie:''' [[κουρά]]. | ||
}} | }} | ||
{{ | {{elnl | ||
| | |elnltext=κουρίας -ου [κουρά] als adj. met kort(geknipt) haar. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''κουρίας:''' ου adj. m стриженый Luc., Diog. L. | |||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
| Line 22: | Line 25: | ||
|lsmtext='''κουρίας:''' -ου, ὁ ([[κουρά]]), [[κάποιος]] με κοντά μαλλιά, σε Λουκ. | |lsmtext='''κουρίας:''' -ου, ὁ ([[κουρά]]), [[κάποιος]] με κοντά μαλλιά, σε Λουκ. | ||
}} | }} | ||
{{ | {{ls | ||
| | |lstext='''κουρίας''': -ου, ὁ, ὁ ἔχων βραχεῖαν κόμην, κεκαρμένος, Λουκ. Δραπ. 27, Βίων Πρᾶσ. 20, Διογ. Λ. 6. 31. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=[[κουρίας]], ου, [[κουρά]]<br />one with [[short]] [[hair]], Luc. | |mdlsjtxt=[[κουρίας]], ου, [[κουρά]]<br />one with [[short]] [[hair]], Luc. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 20:45, 2 October 2022
English (LSJ)
ου, ὁ, one who wears his hair short, ἐν χρῷ κ. Luc.Fug.27, Vit.Auct.20, D.L.6.31; cf. ἐγχρωκουρίας.
French (Bailly abrégé)
ου;
adj. m.
qui a les cheveux coupés.
Étymologie: κουρά.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
κουρίας -ου [κουρά] als adj. met kort(geknipt) haar.
Russian (Dvoretsky)
κουρίας: ου adj. m стриженый Luc., Diog. L.
Greek Monolingual
κουρίας, ὁ (Α)
αυτός που έχει κουρεμένα μαλλιά («τὸν ἐν χρῷ κουρίαν ἐκεῖνον», Λουκιαν.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < κουρά + επίθημα -ίας].
Greek Monotonic
κουρίας: -ου, ὁ (κουρά), κάποιος με κοντά μαλλιά, σε Λουκ.
Greek (Liddell-Scott)
κουρίας: -ου, ὁ, ὁ ἔχων βραχεῖαν κόμην, κεκαρμένος, Λουκ. Δραπ. 27, Βίων Πρᾶσ. 20, Διογ. Λ. 6. 31.
