ἔνεδρος: Difference between revisions
Ἰὸς πέφυκεν ἀσπίδος κακὴ γυνή → Ipsum venenum aspidis mulier mala → Das reinste Natterngift ist eine schlechte Frau
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2") |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br />qui réside <i>ou</i> séjourne dans, habitant.<br />'''Étymologie:''' [[ἐν]], [[ἕδρα]]. | |btext=ος, ον :<br />qui réside <i>ou</i> séjourne dans, habitant.<br />'''Étymologie:''' [[ἐν]], [[ἕδρα]]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ἔνεδρος:''' ὁ [[обитатель]], [[житель]] Soph. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 27: | Line 30: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''ἔνεδρος:''' -ον ([[ἕδρα]]), [[ένοικος]], [[συγκάτοικος]], [[κάτοικος]], [[τρόφιμος]], σε Σοφ. | |lsmtext='''ἔνεδρος:''' -ον ([[ἕδρα]]), [[ένοικος]], [[συγκάτοικος]], [[κάτοικος]], [[τρόφιμος]], σε Σοφ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=ἔν-εδρος, ον <i>adj</i> [[ἕδρα]]<br />an [[inmate]], [[inhabitant]], Soph. | |mdlsjtxt=ἔν-εδρος, ον <i>adj</i> [[ἕδρα]]<br />an [[inmate]], [[inhabitant]], Soph. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 20:15, 3 October 2022
English (LSJ)
ὁ, A inmate, inhabitant, S.Ph.153 (lyr.). II ἔνεδρος, α, ον, anal, σύριγγες Megesap.Orib.44.24.1,ΙΙ.
Spanish (DGE)
-ον
1 asentado, establecido, residente λέγ' αὐλὰς ποίας ἔ. ναίει S.Ph.153.
2 admin. que desempeña el cargo en ese momento, en ejercicio de funcionarios τὰ ... ψηφίσματα ἐντάσσεσθαι τοῖς ἀρχείοις ὑπὸ τῶν ἐνέδρων ἀρχόντων SEG 38.1462.86 (Enoanda II d.C.), cf. 33.1177.44 (Mira I d.C.), FXanthos 7.86B.21 (II d.C.).
German (Pape)
[Seite 836] einfäßig, Einwohner, Soph. Phil. 153.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui réside ou séjourne dans, habitant.
Étymologie: ἐν, ἕδρα.
Russian (Dvoretsky)
ἔνεδρος: ὁ обитатель, житель Soph.
Greek (Liddell-Scott)
ἔνεδρος: -ον, (ἕδρα) ἔνοικος, αὐλὰς ποίας ἔνεδρος ναίει Σοφ. Φιλ. 153. ΙΙ. ἐνεδρευτής, Μαυρικ. Στρατηγ. 2. 4, σ. 57.
Greek Monolingual
(I)
ἔνεδρος, ο (AM)
μσν.
ο ενεδρευτής
αρχ.
αυτός που κατοικεί σ' έναν τόπο, ένοικος («αὐλάς ποίας ἔνεδρος ναίει καὶ χῶρον τίν' ἔχει», Σοφ.).
(II)
ἔνεδρος, -α, -ον (Α)
αυτός που αναφέρεται στην έδρα, στον πρωκτό.
Greek Monotonic
ἔνεδρος: -ον (ἕδρα), ένοικος, συγκάτοικος, κάτοικος, τρόφιμος, σε Σοφ.
Middle Liddell
ἔν-εδρος, ον adj ἕδρα
an inmate, inhabitant, Soph.
