γλαυκῶπις

English (LSJ)

ἡ, gen. ιδος: acc. ιδα, also ιν Od.1.156:—in Hom., epithet of Athena, prob., A with gleaming eyes, Il.1.206, al., cf. IG12.418, Sch. Ven.ad 5.458, Hsch. II = γλαυκός, of the olive, Euph.150; of the moon, Emp.42.3, E.Fr. 1009.

Spanish (DGE)

-ιδος, ἡ
• Morfología: [voc. γλαυκῶπις Il.8.420 (cód.); ac. γλαυκώπιδα Il.8.373, Hes.Th.895, Ibyc.22a, etc., pero γλαυκῶπιν Od.1.156, Hes.Th.13, 888, h.Ap.314, h.Ven.8; dat γλαυκόπι IGDS 8 (Himera VI a.C.)]
de ojos claros o brillantes, de aspecto resplandeciente o, según otras interpretaciones, de ojos de lechuza epít. de Atenea θεὰ γ. Ἀθήνη Il.1.206, 8.357, Od.1.44, 13.329, Hes.Th.573, 888, Op.72, γ. Ἀθήνη Il.2.172, Od.1.156, Hes.Th.13, 924, h.Ap.323, l.c., h.Ven.l.c., IGDS l.c., Stesich.14.3S., S.OC 706, κούρην γλαυκώπιδα Τριτογένειαν Hes.Th.895, γ. κούρη Il.24.26, Od.2.433, Pi.N.7.96, Ar.Th.317, CEG 282 (Atenas V a.C.), γ. ὀβριμοπάτρη Od.3.135, 24.540, Hes.Th.587
•como subst., ref. tb. a Atenea γλαυκῶπις Il.8.373, 406, 420, Od.6.47, 13.389, Pi.O.7.51, N.10.7, Orph.H.32.17, Tyrt.2.16, Corn.ND 20, Luc.DDeor.13, Charid.11, Ach.Tat.2.14.1
•epít. de Casandra, Ibyc.l.c.
•de Tetis, Orph.H.22.1
•de Hera τέμενος γλαυκώπιδος ... Ἥρης AP 9.189
•de la luna, Emp.B 42.3, E.Fr.1009, identificada con Atenea Μήνη γ. Nonn.D.5.70
•del olivo como árbol asociado a Atenea, Euph.166 (pero tal vez c. connotación de color de color verde brillante), cf. γλαυκός y γλαυκωπός.

French (Bailly abrégé)

ιδος
adj. f.
aux yeux brillants (Athéna) ; subst. la déesse aux yeux brillants.
Étymologie: γλαυκός, ὤψ.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

γλαυκῶπις -ιδος γλαύξ, ὤψ] acc. sing. -ῶπιν en -ώπιδα
1. met de aanblik of ogen van een uil, uilogig; anders met glanzende ogen, epithet van Athena, ook subst.
2. met een grijze kleur, helder, stralend:. γλαυκώπιδος... μήνης van de stralende maan Emp. B 42.3.

Russian (Dvoretsky)

γλαυκῶπις: ιδος adj. f светлоокая или со сверкающими глазами (эпитет Афины Hom., Pind., Soph., Arph., реже Геры Anth. и Луны Emped.).

Greek (Liddell-Scott)

γλαυκῶπις: ἡ· γεν.-ιδος· αἰτ. -ιδα, ἀλλὰ καὶ -ιν Ὀδ. Α. 156·‒ παρ’ Ὁμ. ὡς ἐπίθ. τῆς Ἀθηνᾶς, οὐχὶ τοσοῦτον ἐκ τοῦ χρώματος, ὅσον ἐκ τῆς φοβερᾶς ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτῆς λάμψεως, ἡ ἀκτινοβολοῦντας ἔχουσα ὀφθαλμούς, ἴδε ἰδίως Ἰλ. Α. 206, Σχόλ. Βεν. εἰς Ε. 458, Ἡσύχ. ἐν λ.· ἐν Ἀνακρεοντ. 85, κατ’ ἀντίθεσιν πρὸς τὴν μαλακότητα (τὸ ὑγρὸν) τῶν τῆς Ἀφροδίτης ὀφθαλμῶν, Παυσ. 1. 14, 6. ΙΙ. = γλαυκός, ἐπὶ τῆς ἐλαίας, Εὔφορ. Ἀποσπ. 140·‒ ἐπὶ τῆς σελήνης, Ἐμπεδ. παρὰ Πλούτ. 2. 934C, Εὐρ. παρὰ Σχολ. Ἀπολλ. Ροδ. Α. 1280.

English (Autenrieth)

ιδος: gleaming-eyed (and with reference to the color, grayish-blue); epithet of the warlike goddess Athēna.

English (Slater)

1 bright eyed epithet of Athene. Ἥρας πόσιν τε πειθέμεν κόραν τε γλαυκώπιδα (N. 7.96) pro subs., αὐτὰ δέ σφισιν ὤπασε τέχναν Γλαυκῶπις (O. 7.51) Διομήδεα δ' ἄμβροτον ξανθά ποτε Γλαυκῶπις ἔθηκε θεόν (N. 10.7) π]ολίοχον Γλαυ[κώπιδ]α (supp. Lobel) Δ. 4. 38.

Greek Monolingual

γλαυκῶπις, (-ιδος), η (Α)
1. (για την Αθηνά) αυτή που έχει λαμπερά ή γκριζογάλανα μάτια
2. γλαυκός («γλαυκῶπις ἐλαία, σελήνη»).
[ΕΤΥΜΟΛ. < γλαυκός + -ωπις < ωψ, ωπός, «μάτι, πρόσωπο» (πρβλ. βλοσυρώπις, βοώπις, ελικώπις). Η αρχική σημασία του επιθέτου πρέπει να ήταν «αυτή που έχει μάτια ή όψη κουκουβάγιας» (βλ. και λ. γλαυκός)].

Greek Monotonic

γλαυκῶπις: ἡ, γεν. -ιδος, αιτ. -ιδα ή -ιν (ὤψ)· σε Όμηρ. ως επίθ. της θεάς Αθηνάς, που είχε αστραφτερούς, πολύ φωτεινούς, λαμπερούς και άγριους οφθαλμούς, μάτια· βλ. γλαυκός.

Frisk Etymological English

Grammatical information: adj.
Meaning: with the bright, lighting eyes of a owl (Il.), epithet of Athena. On the meaning Pötscher, Philologus 141/1 (1997) 3-20 (not to γλαυκός blue).
Origin: GR [a formation built with Greek elements]
Etymology: The owl was associated with Athena. Its eyes are notably remarkable for their éclat nocturne. Cf. βοῶπις of Hera. See γλαῦξ.

Middle Liddell

γλαυκός, ὤψ]
in Hom. as epithet of Athena, with gleaming eyes, brighteyed; v. γλαυκός.

Léxico de magia

ἡ que tiene ojos de lechuza de una imagen de gata situada entre las patas de un león acéfalo grabado en un anillo μέσον δὲ τούτων (ποδῶν) γλαυκῶπιν αἴλουρον y en medio de las patas una gata con ojos de lechuza P IV 2136

German (Pape)

ιδος, ἡ, blauäugig, mit blaugrauem, funkelndem Auge, vgl. γλαυκός, γλαυκιάω; Beiwort der Athene, s. Nitzsch zu Od. 1.44; Lucas de Minervae cogn. γλ.; oft Hom., z.B. voc. γλαυκῶπι Od. 13.389, accus. γλαυκώπιδα Il. 8.373, γλαυκῶπιν Od. 1.156; auch Pind., O. 7.51, N. 7.96; seltener bei Attikern, Soph. O.C. 711; Ar. Th. 318. – Bei Ibyc. 15 heißt so Cassandra; Ep.adesp. 521 (IX.189) Here; Emped. nennt so den Mond, μήνη, s. Plut. fac. in orb. lun. 21.