ἐπαινετικός: Difference between revisions
Γυναικὸς ἐσθλῆς ἐπιτυχεῖν οὐ ῥᾴδιον → Certe invenire feminam haud facile est bonam → Ein braves Eheweib zu finden ist nicht leicht
m (Text replacement - "<b class="num">(\d+)\)" to "<b class="num">$1") |
|||
| Line 14: | Line 14: | ||
}} | }} | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ή, όν :<br />qui concene l'éloge, laudatif.<br />'''Étymologie:''' [[ἐπαινέω]]. | |btext=ή, όν :<br />[[qui concene l'éloge]], [[laudatif]].<br />'''Étymologie:''' [[ἐπαινέω]]. | ||
}} | }} | ||
{{elru | {{elru | ||
Revision as of 19:15, 8 January 2023
English (LSJ)
ή, όν, given to praising, laudatory, Arist.EN1125a7; λόγος ἐ. Luc.Pr. Im.19. Adv. -κῶς Eust.102.37.
German (Pape)
[Seite 895] ή, όν, zum Loben geneigt, Arist. Eth 4, 8; lobend, λόγος, Luc. pro imagg. 19. – Adv. Eust.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
qui concene l'éloge, laudatif.
Étymologie: ἐπαινέω.
Russian (Dvoretsky)
ἐπαινετικός:
1 склонный к восхвалению (οὐκ ἐ. οὐδὲ κακολόγος Arst.);
2 хвалебный, похвальный (λόγος Luc.).
Greek (Liddell-Scott)
ἐπαινετικός: -ή, -όν, ὁ ἔχων τὴν συνήθειαν νὰ ἐπαινῇ, οὐδ’ αὖ ἐπαινετικός ἐστιν Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 4. 8, 31· ἔχων ἔπαινον, ἐγκωμιαστικός, τῶν ἐπαινετικῶν τούτων λόγων Λουκ. Ὑπὲρ τῶν Εἰκόν. 19. ― Ἐπίρρ. ἐπαινετικῶς Εὐστ. 102. 37.
Greek Monolingual
-ή, -ό (AM ἐπαινετικός, -ή, -όν)
1. αυτός που γίνεται για έπαινο
2. αυτός που συνηθίζει να επαινεί, εγκωμιαστικός («επαινετικά λόγια»).
