εὐαίων: Difference between revisions
Ἐς δὲ τὰ ἔσχατα νουσήματα αἱ ἔσχαται θεραπεῖαι ἐς ἀκριβείην, κράτισται → For extreme diseases, extreme methods of cure, as to restriction, are most suitable.
(6_22) |
(Bailly1_2) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''εὐαίων''': -ωνος, ὁ, ἡ, ὁ ἔχων εὐδαίμονα βίον, ὁ ζῶν εὐδαιμόνως, [[εὐαίων]] [[εὐαίων]] εἴης, ὦ Λατοῦς παῖ Εὐρ. Ἴων 126· [[καθόλου]], [[εὐδαίμων]], [[μακάριος]], [[βίοτος]] Αἰσχύλ. Πέρσ. 711, Σοφοκλ. Τρ. 81· [[πλοῦτος]] Σοφ. Ἀποσπ. 718· [[ὕπνος]] ὁ αὐτ. ἐν Φιλ. 829· [[πότμος]] Εὐρ. Ι. Α. 551. - Καθ’ Ἡσύχ. «[[εὐαίων]]· [[εὐγήρως]]. εὐμοίρως». | |lstext='''εὐαίων''': -ωνος, ὁ, ἡ, ὁ ἔχων εὐδαίμονα βίον, ὁ ζῶν εὐδαιμόνως, [[εὐαίων]] [[εὐαίων]] εἴης, ὦ Λατοῦς παῖ Εὐρ. Ἴων 126· [[καθόλου]], [[εὐδαίμων]], [[μακάριος]], [[βίοτος]] Αἰσχύλ. Πέρσ. 711, Σοφοκλ. Τρ. 81· [[πλοῦτος]] Σοφ. Ἀποσπ. 718· [[ὕπνος]] ὁ αὐτ. ἐν Φιλ. 829· [[πότμος]] Εὐρ. Ι. Α. 551. - Καθ’ Ἡσύχ. «[[εὐαίων]]· [[εὐγήρως]]. εὐμοίρως». | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=<i>gén</i>. ονος (ὁ, ἡ)<br /><b>1</b> dont la vie est heureuse, heureux;<br /><b>2</b> qui rend heureux (sommeil, fortune, sort).<br />'''Étymologie:''' [[εὖ]], [[αἰών]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:30, 9 August 2017
English (LSJ)
ωνος, ὁ, ἡ,
A happy in life, of persons, E.Ion126 (lyr.), Call. Del.292, etc.; happy, fortunate, βίοτος A.Pers.711, S.Tr.81; πλοῦτος S.Fr.592.3 (lyr.); [Ὕπνος] Id.Ph.829 (lyr.); πότμος E.IA550 (lyr.).
German (Pape)
[Seite 1055] ωνος, glücklich lebend, glücklich, βίοτος Aesch. Pers. 697; Soph. Tr. 81; πότμος Eur. I. A. 550; sp. D., wie Call. 16 (v, 1461. In Anrufungen, Παιάν Eur. Ion 126; ὕπνε εὐαίων ἄναξ, glücklich machend, Soph. Phil. 818.
Greek (Liddell-Scott)
εὐαίων: -ωνος, ὁ, ἡ, ὁ ἔχων εὐδαίμονα βίον, ὁ ζῶν εὐδαιμόνως, εὐαίων εὐαίων εἴης, ὦ Λατοῦς παῖ Εὐρ. Ἴων 126· καθόλου, εὐδαίμων, μακάριος, βίοτος Αἰσχύλ. Πέρσ. 711, Σοφοκλ. Τρ. 81· πλοῦτος Σοφ. Ἀποσπ. 718· ὕπνος ὁ αὐτ. ἐν Φιλ. 829· πότμος Εὐρ. Ι. Α. 551. - Καθ’ Ἡσύχ. «εὐαίων· εὐγήρως. εὐμοίρως».
French (Bailly abrégé)
gén. ονος (ὁ, ἡ)
1 dont la vie est heureuse, heureux;
2 qui rend heureux (sommeil, fortune, sort).
Étymologie: εὖ, αἰών.
