ἀμήνιτος: Difference between revisions
Τὰ θνητὰ πάντα μεταβολὰς πολλὰς ἔχει → Mortalium res plurimas capiunt vices → Was sterblich ist, kennt alles viele Umschwünge
(6_15) |
(Bailly1_1) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἀμήνῑτος''': -ον, ([[μηνίω]]) ὁ μὴ ὢν ὠργισμένος ἢ [[ὀργίλος]], Ἡρόδ. 9. 94· [[βάξις]] Αἰσχύλ. Ἱκ. 975· χειμὼν Ἀχαιῶν οὐκ [[ἀμήνιτος]] θεοῖς = ἐπέμφθη κατ’ αὐτῶν οὐχὶ ἄλλως, εἰμὴ [[ἕνεκα]] τῆς ἰδιαιτέρας ὀργῆς τῶν θεῶν Αἰσχύλ. Ἀγ. 649 ([[ἔνθα]] ὁ Dobree διώρθωσεν Ἀχαιοῖς οὐκ [[ἀμήνιτος]] θεῶν). ― Ἐπίρρ. -τως [[αὐτόθι]] 1034. | |lstext='''ἀμήνῑτος''': -ον, ([[μηνίω]]) ὁ μὴ ὢν ὠργισμένος ἢ [[ὀργίλος]], Ἡρόδ. 9. 94· [[βάξις]] Αἰσχύλ. Ἱκ. 975· χειμὼν Ἀχαιῶν οὐκ [[ἀμήνιτος]] θεοῖς = ἐπέμφθη κατ’ αὐτῶν οὐχὶ ἄλλως, εἰμὴ [[ἕνεκα]] τῆς ἰδιαιτέρας ὀργῆς τῶν θεῶν Αἰσχύλ. Ἀγ. 649 ([[ἔνθα]] ὁ Dobree διώρθωσεν Ἀχαιοῖς οὐκ [[ἀμήνιτος]] θεῶν). ― Ἐπίρρ. -τως [[αὐτόθι]] 1034. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ος, ον :<br /><b>I. 1</b> non inspiré, non causé par le ressentiment;<br /><b>2</b> sans ressentiment;<br /><b>II.</b> qui ne cause pas de ressentiment, qui n’irrite pas.<br />'''Étymologie:''' ἀ, [[μηνίω]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:31, 9 August 2017
English (LSJ)
ον, (μηνίω)
A not angry, Hdt.9.94; βάξις A.Supp.975; χειμὼν Ἀχαιῶν οὐκ ἀμήνιτος θεοῖς Id.Ag.649. Adv. -τως ib.1036.
German (Pape)
[Seite 123] dasselbe, Her. 9. 94; bes. von den Göttern, Plut., neben εὐμενής; bei Aesch. ist βάξις ἀμ., Suppl. 953, nicht Zorn veranlassend; aber χειμὼν οὐκ ἀμ. θεοῖς, der durch der Götter Zorn veranlaßte Sturm. – Adv. -τως, Ag. 1006, zornlos.
Greek (Liddell-Scott)
ἀμήνῑτος: -ον, (μηνίω) ὁ μὴ ὢν ὠργισμένος ἢ ὀργίλος, Ἡρόδ. 9. 94· βάξις Αἰσχύλ. Ἱκ. 975· χειμὼν Ἀχαιῶν οὐκ ἀμήνιτος θεοῖς = ἐπέμφθη κατ’ αὐτῶν οὐχὶ ἄλλως, εἰμὴ ἕνεκα τῆς ἰδιαιτέρας ὀργῆς τῶν θεῶν Αἰσχύλ. Ἀγ. 649 (ἔνθα ὁ Dobree διώρθωσεν Ἀχαιοῖς οὐκ ἀμήνιτος θεῶν). ― Ἐπίρρ. -τως αὐτόθι 1034.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
I. 1 non inspiré, non causé par le ressentiment;
2 sans ressentiment;
II. qui ne cause pas de ressentiment, qui n’irrite pas.
Étymologie: ἀ, μηνίω.
