δολιχός

English (LSJ)

ή, όν,

   A long, ἔγχεα, δόρυ, Il.4.533, al.; also of Time, νύξ, νοῦσος, Od.23.243, 11.172; δολιχόν, as Adv., Il.10.52; σχελίδες Archipp.11.3 (lyr.); ἐλάται A.R.1.914; πρυμνήσια AP10.4 (Marc.Arg.); some phrases, as δ. πλόος, δ. ὁδός, unite both senses, Od.3.169, 4.393. (Cf. Skt. dīrghas 'long'.)

German (Pape)

[Seite 654] lang, poet., Ap. Lex. Hom. p. 60. 2 Δολιχόν· μακρόν; vom Raume: ἔγχος, δόρυ, Il. 4, 533. 13, 162, sp. D.; von der Zeit: νύξ, νόσος, Od. 23, 243. 11, 172; πλόος, ὁδός, Od. 3, 169. 4, 393, δολιχῆς τέρμα κελεύθου Aesch. Prom. 284, wobei man an Raum und Zeit denken kann. – Adv. δολιχόν, Il. 10, 52; vgl. Plat. Prot. 329 a.

Greek (Liddell-Scott)

δολῐχός: -ή, -όν, μακρός, ἔγχεα, δόρυ, Ἰλ. Δ. 533 κ. ἀλλ.· ὡσαύτως ἐπὶ χρόνου, νόσος, νὺξ Ὀδ. Ψ. 243, Λ. 172· καὶ οὕτω δολιχόν, ὡς ἐπίρρ., Ἰλ. Κ. 52, Πλάτ. Πρωτ. 329Α· - φράσεις τινές, ὡς δολιχὸς πλόος, δολιχὴ ὁδός, ἑνοῦσιν ἀμφοτέρας τὰς σημασίας, Ὀδ. Γ. 169, Δ. 393. (Πρβλ. ἐνδελεχής, Δουλίχιον (Μακρονῆσι)· Σανσκρ. dîrgh-as, Zενδ. darĕgh-as (longus)· Σλαυ. dlug-u· περὶ τοῦ Λατ. longus, ἴδε λογγάζω).

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
long ; adv. • δολιχόν, longuement.
Étymologie: DELG vieux terme i.-e. pour « long », que l’on retrouve dans plus. langues : skr. dirgha-, vsl. dlugu.

English (Autenrieth)

long, both of space and time, δόρυ, ὁδός, νοῦσος, νύξ, Od. 23.243; adv., δολιχόν, Il. 10.52.