φαίδιμος

English (LSJ)

ον, also α, ον Pi. P.4.28, N.1.68 (not used by Hom. in fem.): (φαιδρός):—

   A shining, radiant, glistening, esp. of men's limbs, φ. ὦμος Od.11.128, Pi.O.1.27; γυῖα Il.6.27, Hes.Th.492; κόμα Pi.N.1.68; πρόσοψις Id.P.4.28 (s. v. l.); sleek, glossy, ἵπποι Id.O.6.14.    2 of heroes, famous, glorious, φαίδιμ' Ἀχιλλεῦ Il.9.434; φαίδιμ' Ὀδυσσεῦ Od.10.251; φαίδιμος Ἕκτωρ, αἴας, Il.4.505, 5.617, etc.—Used by Trag. only in Ep. phrases, φαίδιμ' Ἀχιλλεῦ A.Fr.131 (anap., ap.Ar.Ra.992); ἀμφὶ φ. ὤμοις S.Fr.453; so φ. βραχίονες Achae.4.

German (Pape)

[Seite 1250] ον, bei Pind. auch 3 Endgn, leuchtend, glänzend; häufig bei Hom. u. Hes.; von Gliedern des menschlichen Körpers, wobei man vielleicht nicht an eine Uebertr. stattlichzu denken hat, sondern im eigentlichen Sinne das Glänzende der vollen kräftigen Glieder, das überdies noch durch das Salben mit Oel erhöht wird, festhalten muß; so γυῖα, Il. 6, 27 u. öfter; ὦμος Od. 11, 128. 23, 275; κόμα Pind. N. 1, 68; πρόσοψις P. 4, 28; auch ἵπποι, Ol. 6, 14; βραχίονες Achaeus bei Ath. X, 414 d; auch in übertragener Bdtg, von Menschen, glanzvoll, ruhmvoll; in der Il. heißt so bes. Aias und Hektor, in der Od. Telemachos, auch Achilles u. Odysseus; obwohl auch in diesen Vrbdgn gewiß vorzugsweise das Glänzende der äußern Erscheinung bezeichnet ist.

Greek (Liddell-Scott)

φαίδιμος: -ον, καὶ η, ον Πινδ. Π. 4. 51, Ν. 1. 101· οὐδέποτε ἐν χρήσει παρ’ Ὁμήρῳ ἐν τῷ θηλ.· (ἴδε φάω)· ― λαμπρός, στιλπνός, λάμπων, ἀποστίλβων, ἐπὶ τῶν μελῶν τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος κυρίως ἐν ἀναφορᾷ πρὸς τὴν κοινὴν χρῆσιν τοῦ ἐλαίου παρὰ τοῖς παλαιοῖς εἰς ἀλοιφὴν αὐτοῦ, φαίδιμος ὦμος Ὀδ. Λ. 128, Πινδ. Ο. 1. 41· γυῖα Ἰλ. Ζ. 27, Ἡσ. Θεογ. 492· κόμα Πινδ. Ν. 1. 101· πρόσοψις ὁ αὐτ. ἐν Π. 4. 51· ὡσαύτως, φαίδ. ἵπποι ὁ αὐτ. ἐν Ο. 621. 2) ἐπὶ ἡρώων, περιφανής, ἔνδοξος, Λατ. cla?us illust is, φαίδιμ’ Ἀχιλλεῦ Ἰλ. Ι. 434· φαίδιμ’ Ὀδυσσεῦ Ὀδ. Κ. 251· φαίδιμος Ἕκτωρ, Αἴας Ἰλ. Δ. 505, Ε. 617, κλπ. ― Ἡ λέξις εὕρηται παρὰ τοῖς Τραγ. μόνον ἐν Ἐπικ. φράσεσι, φαίδιμ’ Ἀχιλλεῦ Αἰσχύλ. (Ἀποσπ. 128) παρ’ Ἀριστοφ. Βατρ. 992· ἀμφὶ φ. ὤμοις Σοφ. Ἀποσπ. 403· οὕτω, φ. βραχίονες Ἀχαιὸς παρ’ Ἀθην. 414D. ― Καθ’ Ἡσύχ.: «φαίδιμος· ὄνομα κύριον. ἢ λαμπρός. κατὰ ψυχὴν ἰσχυρός. ἐπίσημος. σπουδαῖος», πρβλ. Σουΐδ. ἐν λέξ. φαιδιμόεντες.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
1 brillant d’huile ; brillant de force en parl. du corps, des membres;
2 beau, magnifique ; sel. d’autres glorieux, illustre.
Étymologie: φαίνω.

English (Autenrieth)

shining; only fig., ‘stately,’ γυῖα, ὦμος, Od. 11.128; of persons, illustrious.

English (Slater)

φαίδῐμος
   1 gleaming ἐλέφαντι φαίδιμον ὦμον κεκαδμένον (sc. Πέλοπα) (O. 1.27) φαιδίμαν γαίᾳ πεφύρσεσθαι κόμαν ἔνεπεν (N. 1.68) met., κατὰ γαἶ αὐτόν τέ νιν καὶ φαιδίμας ἵππους ἔμαρψεν (O. 6.14) “φαιδίμαν ἀνδρὸς αἰδοίου πρόσοψιν θηκάμενος” (P. 4.28)