Κουρήτες

Greek Monolingual

Κουρῆτες και Κωρῆτες, -ων, οἱ (Α)
1. αρχαίος λαός που κατοικούσε στην Πλευρώνα της Αιτωλίας και ο οποίος, αφού εκδιώχθηκε από τους Αιτωλούς, κατοίκησε στην Ακαρνανία («Κουρῆτες τ' ἐμάχοντο καὶ Αἰτωλοὶ μενεχάρμαι ἀμφὶ πόλιν Καλυδῶνα», Ομ. Ιλ.)
2. (στην αρχ. ελλ. θρησκεία) θεότητες νεαρής ηλικίας, ακόλουθοι τών Νυμφών και τών Σατύρων, που λατρεύονταν ιδίως στην Κρήτη ενθουσιαστικά με οργιαστικούς χορούς σε μυστικές τελετές και είχαν τις ίδιες περίπου ιδιότητες που είχαν παρεμφερείς οργιαστικοί δαίμονες βακχικού τύπου, όπως ήταν οι Τελχίνες, οι Κάβειροι, οι Ιδαίοι Δάκτυλοι και οι Κορύβαντες
3. (στην Έφεσο) θρησκευτικός εξαμελής θίασος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κοῦρος (Ι) + επίθημα -ής, -ῆτος (πρβλ. γυμνής, -ῆτος)].