φάγος
τὸ πολὺ τοῦ βίου ἐν δικαστηρίοις φεύγων τε καὶ διώκων κατατρίβομαι → waste the greater part of one's life in courts either as plaintiff or defendant
English (LSJ)
[ᾰ], ὁ,
A glutton, Ev.Matt. 11.19, Ev.Luc.7.34, Zen.1.73.
German (Pape)
[Seite 1249] ὁ, der Fresser, N. T.; auch φαγός, s. Lob. Phryn. p. 434.
Greek (Liddell-Scott)
φάγος: [ᾰ], ὡς καὶ νῦν, φαγᾶς, λαίμαργος, Εὐαγγ. κ. Ματθ. ιαϳ, 19, κ. Λουκ. ζϳ, 34. ― Κατὰ τὸν Ἀρκάδιον (47, 4) γραπτέον φαγός, ἀλλ’ ἴδε Chandler § 230, κλπ.
English (Strong)
from φάγω; a glutton: gluttonous.
English (Thayer)
φαγου, ὁ (φάγω), a voracious Prayer of Manasseh , a glutton (it is a substantive, and differs from φάγος the adjective; cf. φυγος, φειδος; see Fritzsche on Mark , p. 790ff, but cf. Lipsius, Gram. Untersuch., p. 28; Winer's Grammar, § 16,3c. α. (and § 6,1i.; especially Chandler § 230)): joined with οἰνοπότης, Luke 7:34.
Greek Monolingual
(I)
και φαγός, ὁ, Α
αδηφάγος, λαίμαργος.
[ΕΤΥΜΟΛ. Τ. σχηματισμένος κατ' αποκοπή από τα σύνθ. σε -φάγος].———————— (II)
ο, Ν
βιολ. ιός που προσβάλλει βακτήρια, γνωστός και ως βακτηριοφάγος.
[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. phage].
Greek Monotonic
φάγος: [ᾰ], ὁ, λαίμαργος, σε Καινή Διαθήκη
Russian (Dvoretsky)
φάγος: (ᾰ) ὁ любитель поесть, лакомка (φ. καὶ οἰνοπότης NT).
