προσφάγιον
ἁρμονίη ἀφανὴς φανερῆς κρείττων → the hidden attunement is better than the obvious one, invisible connection is stronger than visible, harmony we can't see is stronger than harmony we can, unseen harmony is stronger than what we can see
English (LSJ)
(A) [ᾰ], τό, (fagei=n)
A = ὄφον 1.1, Ev.Jo.21.5, Aesop.325, PLond. ined.2687 (iv A.D.); ἄρτον ἕνα καὶ π. POxy.498.33 (ii A.D.), cf. 736.89, 739.10 (i B.C./i A.D.): metaph., of an illicit commission or agio, τὸ καλούμενον παρ' αὐτοῖς π. OGI484.26 (Pergam.).
προσφάγιον (B) [ᾰ], τό, (προσφάζω)
A victim sacrificed beforehand, IG12(5).593.12 (Iulis, v B.C.).
German (Pape)
[Seite 785] τό, Zuessen, = προσόψημα, VLL.
Greek (Liddell-Scott)
προσφάγιον: τό, (φαγεῖν), κοινῶς «προσφάγι», ὡς τὸ προσόψημα· καθόλου ἔδεσμα, φαγητόν, Εὐαγγ. π. Ἰω. 21. 5.
French (Bailly abrégé)
ου (τό) :
ce qu’on mange en outre du pain, pitance.
Étymologie: προσφαγεῖν, inf. ao.2 de προσεσθίω.
English (Strong)
neuter of a presumed derivative of a compound of πρός and φάγω; something eaten in addition to bread, i.e. a relish (specially, fish; compare ὀψάριον): meat.
English (Thayer)
προσφαγιου, τό (προσφάγειν (cf. πρός, IV:2)), equivalent to ὄψον (on which see ὀψάριον), anything eaten with bread (Moeris (edited by Piers., p. 274,1): ὄψον ἀττικως, προσφάγιον ἑλληνικως): spoken of fish boiled or broiled, John 21:5 (Schol., Lexicons (Moschion 55, p. 26; Roehl, Inscriptions graec. 395a. 12)). Cf. Fischer, De vitiis lexamples etc., p. 697f; Sturz, Dial. Maced. et Alex., p. 191.
Greek Monolingual
τὸ, Α
σφάγιο που θυσιάζεται εκ τών προτέρων.
[ΕΤΥΜΟΛ. < προ- + σφάγιον (< σφαγή)].
Greek Monotonic
προσφάγιον: τό (φαγεῖν), οτιδήποτε τρώγεται μαζί με άλλο φαγητό· γενικά, φαγητό, έδεσμα, σε Καινή Διαθήκη
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
προσ-φάγιον -ου, τό [προσφαγεῖν] toespijs.
