ἀφορίζω

English (LSJ)

   A mark off by boundaries, ἐξελόντας [τὸ ὄρος] τῷ θεῷ καὶ ἀφορίσαντας Hyp.Eux.16; οὐσία ἀφωρισμένη property marked out by boundary-pillars, D.49.61:—Med., mark off for oneself, appropriate to oneself, χώραν ὅτι πλείστην Isoc.5.120: metaph., ἀ. τιμάς E.Alc.31: —Pass., ἡ ὑπό τινος ἀφορισθεῖσα χώρα Isoc.4.36.    b border on, τοὺς ὅρους -ίζοντας τὸν Ἀσωπόν Pl.Criti.110e.    2 determine, define, Id.Sph.240c:—also Med., περὶ φύσεως ἀφοριζόμενοι Epicr.11.13:— Pass., χρόνος ἀφωρισμένος a determinate time, Pl.Lg.785b; ὅροι -ισμένοι well-defined, Id.Criti.110d; ἀφωρισμένα definite cases, Arist. Rh.1354b8: part. ἀφορίσας definitely, D.25.29.    3 separate, distinguish, Antipho Soph.Oxy.1364.290 (Pass.); exclude, Pl.R.501d, al., ἀ. χωρίς Arist.Pol.1331a27; ἀ. τί τινος Pl.Hp.Ma.298d; ἱππέων ἕδρας ἀπὸ τῶν ἄλλων D.C.36.42:—Med., Pl.Lg.644a, Chrm.173e; τι ἀπό τινος Id.Sph.227c:—Pass., ἀφορίζεσθαι ἀπό τινος Id.Smp.205c: abs., ἀγνοίας ἀφωρισμένον εἶδος distinct species, Id.Sph.229c; ἐπιστήμη ἀφωρισμένη Arist.Rh.1354a3.    4 bring to an end, finish, βίβλους Plb.2.71.10:— Med.,λόγον Isoc.15.58.    5 grant as a special gift, τᾷ κάλλος ἀφώρισε Κύπρις Epigr.Gr.244.3 (Cyzicus).    II c. acc. pers.,    1 banish, καί μ' ἀπὸ γᾶς ὥρισε E.Hec.940 (lyr.).    2 separate, Act.Ap.19.9, etc.:—Pass., ἱερέων γένος ἀπὸ τῶν ἄλλων-ισμένον Pl.Ti.24a; ἐκ τινῶν ἀφωρισμένων from a definite class of persons, Arist.Pol.1292b4; ἀφωρισμένος τέχνην having a definite art assigned one, Pl.Sph.231e.    b set apart for rejection, cast out, excommunicate, Ev.Luc.6.22.    c set apart for some office, appoint, ordain, Act.Ap.13.2, Ep.Rom.1.1 (Pass.), Ep.Gal.1.15.    d Pass., ἀρχὴ ἀφωρισμένη πρὸς τὰς θυσίας Arist.Pol.1322b26; of a treatise, to be devoted to, c. dat., Olymp. in Mete.9.15.

German (Pape)

[Seite 413] a) begränzen, die Gränzen bestimmen, Plat. Critia 110 e; ὅροι ἀφωρισμένοι, genau bestimmte Gränzen, ib. d; Ἑλλάδα Pol. 17, 5; Plut. Pomp. 60: die Gränzen eines verpfändeten Grundstückes bestimmen, ὅσοις ἡ οὐσία ἀφωρισμένη ἦν, denen ihr Vermögen verpfändet war, Dem. 49, 61; χώραν ἀφορίσασθαι Isocr. 5, 120, für sich abgränzen, d. i. erobern; τιμὰς νερτέρων ἀφοριζόμενος, schmälern, Eur. Alc. 32; pass. ἡ ὑφ' ἡμῶν ἀφορισθεῖσα χώρα, das von uns Eroberte, Isocr. 4, 36. – b) ein Ziel setzen, beendigen, βίβλον Pol. 2, 71; med., λόγον Isocr. 15, 58. – c) trennen, absondern, ἀπὸ πάσης τῆς ποιήσεως ἓν μόριον ἀφορισθέν Plat. Conv. 205 c; med., Soph. 227 c; τί τινος Hipp. mai. 208 d; ἀφωρισμένος, abgesondert, abgeschlossen, τέχνη Arist. Rhet. 1, 1; πλῆθος, bestimmte, Pol. 3, 90. – d) des Landes verweisen, in tmesi, καί μ' ἀπὸ γᾶς ὥρισεν Ἰλιάδος Eur. Hec. 931. – e) act. u. häufiger med., einen Begriff abgränzen, definiren, τέχνην Plat. Soph. 240 c; εὐδαίμονα Charm. 173 e, u. öfter bei folgd. Philosophen; περὶ φύσεως ἀφοριζόμενος Epicrat. Ath. II, 59 d. – f) τέχνην ἐριστικὴν ἀφωρισμένος Plat. Soph. 231 e, der diese Kunst abgesondert besonders betreibt.