ἑκάεργος

English (LSJ)

ὁ, expld. by Gramm. (EM 319.51, etc.) as, = ὁ ἕκαθεν εἴργων or ἐργαζόμενος, Epic epithet of Apollo, either Subst., Il. 1.147, etc., or Adj., 5.439, Od. 8.323, Call. Ap. 11, etc.; fem., ὦ ἑκάεργε, of Artemis, Ar. Th. 972 (lyr.); — also Ἑκαέργη, a daughter of Boreas, Call. Del. 292. Pythag. name for nine, ἀπὸ τοῦ εἴργειν τὴν ἑκὰς πρόβασιν τοῦ ἀριθμοῦ Theol.Ar. 58. (This word and its cognates (e.g. ἑκατηβελέτης), although connected by Greek writers with ἑκάς, may have originally contained the stem ἑκṇτ- (cf. ἑκών) 'at will'; for the formation of ϝεκα(τ)ϝεργός, cf. γυναι(κ)μανής.)

German (Pape)

[Seite 751] ὁ, der Fernwirkende, fern hin Treffende, Apollon bei Hom., Pind. P. 9, 29. Bei Sp. heißt auch Ἑκαέργη die Artemis, s. nom. pr.

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ) :
qui repousse au loin (avec ses flèches), ép. d’Apollon ; ὁ Ἑκάεργος le dieu qui repousse au loin.
Étymologie: p. *ϜεκάϜεργος, de ἑκάς, εἴργω.

English (Autenrieth)

(ϝεκάς, ϝέργον): far- working, far-worker, epithet of Apollo, the ‘far-darter.’ Some moderns are disposed to set aside the traditional interpretation in favor of new ones, in regard to which, however, they do not agree among themselves.

English (Slater)

ἑκᾰεργος
   1 who works from afar epithet of Apollo. εὐρυφαρέτρας ἑκάεργος Ἀπόλλων (P. 9.28) Ἑκαέρ[γ Πα. 7B. 35.

Greek Monolingual

ἑκάεργος, ο (θηλ. ἑκαέργη > δωρ. τ. ἑκαέργα) (Α)
1. αυτός που ενεργεί από μακριά
2. ὁ Ἑκάεργος
(ως επίθ. του Απόλλωνος) αυτός που ρίχνει μακριά το τόξο
3. ἡ Ἑκαέργη (ως επίθ. της Αρτέμιδος).

Russian (Dvoretsky)

ἑκάεργος: действующий на далекое расстояние, т. е. далекоразящий, по друг. далеко отражающий (бедствия) (эпитет Аполлона) Hom., Pind., Arph., Plut.

Frisk Etymological English

Grammatical information: adj.
Meaning: surname of Apollon (Il.), also of Artemis (Ar. Th. 972 [lyr.]).
Origin: GR [a formation built with Greek elements]
Etymology: By the ancients seen as far-protecting(?) or far-working (ἑκάς and εἴργω or ἔργον), but it is rather free-working, free-ruling [=waltend], i.e. a bahuvrihi of *ἕκα < *Ϝέκα, adverb in -α (σάφα etc.) to ἑκών (s. v.), and ἔργον. - See Bechtel Lex. s. v.; s. also Schwyzer 439 n. 8. Cf. ἑκηβόλος. - ἑκα- appears ina few PN, Ἐκα-μήδη (Hom.), Ἐκά-διος (Teos) (but Ϝhεκά-δαμος (Boeot.), with Ϝεκέ-δαμος (Thess.) and Ἀκά-δημος Att. is rather Pre-Greek, s.v.; Schwyzer 226 a. 256, Lejeune Traité de phon. 208).

Frisk Etymology German

ἑκάεργος: {hekáergos}
Meaning: Beiname des Apollon (Il. usw.), auch auf Artemis übertragen (Ar. Th. 972 [lyr.]).
Etymology: Von den Alten als fernschirmend oder fernwirkend erklärt (ἑκάς und εἴργω bzw. ἔργον), aber vielmehr als freiwirkend, freiwaltend zu verstehen, somit ein Bahuvrihi von *ἕκα aus *ϝέκα, Adverb auf -α (σάφα usw.) zu ἑκών (s. d.), und ἔργον. — Ausführlich Bechtel Lex. s. v. m. Lit.; s. auch Schwyzer 439 A. 8. Vgl. ἑκηβόλος. — Außerdem erscheint ἑκα- in einigen EN, Ἑκαμήδη (Hom.), Ἑκάδιος (Teos), ϝhεκάδαμος (böot.), woraus durch Assimilation einerseits ϝεκέδαμος (thess.), anderseits Ἀκάδημος att. (Schwyzer 226 u. 256, Lejeune Traité de phon. 208).
Page 1,473