μνάομαι

English (LSJ)

contr. μνῶμαι, used by Hom. sts. (only in Od.) in the contr. forms μνᾶται, μνώμεθα, μνῶνται, μνάσθω, μνᾶσθαι, μνώμενος; cf. impf.

   A μνᾶτο Hes.Fr.96.1: sts. in these contr. forms lengthd. again, as 2sg. pres. μνάᾳ, inf. μνάασθαι [μνᾱ-], part. μνωόμενος; Ion. μνώμενος Hdt.1.96 (v.l. μνεώμενος), 205: 3pl. impf. μνώοντο, Hom. (v. infr.); imper. μνώεο A.R.1.896, al.; opt. μνώοιο Max.74; Ion. impf. μνάσκετο Od.20.290: only pres. and impf., exc. aor. μνήσατο (in signf. 11.1) Eup.413.    I to be mindful of, c. gen., οὐ πολέμοιο ἐμνώοντο Il.2.686; μνώοντ' ὀλοοῖο φόβοιο 11.71; μνωόμενος προτέρης ἁρπακτύος Call.Ap.95: abs., μνωομένῳ when I remember him, Od.4.106, cf. 15.400; also, turn one's mind to a thing, φύγαδε μνώοντο ἕκαστος Il.16.697.    II woo for one's bride, court (not in Il.), c. acc., μήτ' αὐτὸν κτείνειν μήτε μνάασθαι ἄκοιτιν, of Aegisthus, Od. 1.39; τὴν πάντες μνώοντο 11.287: with no acc. expressed, 16.77, 19.529.    2 after Hom., sue for, solicit a favour, office, etc., μνώμενος ἀρχήν Hdt.1.96; μνώμενον βασιληίην ib.205; φιλοτιμίαν μνώμενοι ἢ στάσιν Pi.Fr.210; εὔνοιαν ἑαυτῷ παρὰ τῶν στρατιωτῶν μ. Hdn.7.9.11; πᾶσαν ἑαυτῷ πόλιν πατρίδα μ. Hld.3.14.—Ep., Ion., and late Prose; once in Com. (v. supr.). (For signf. 1 cf. μιμνήσκω; in signf. 11 perh. from μνᾱ- = βνᾱ-, i. e. g[uglide]nā-, cf. γυνή.)

German (Pape)

[Seite 193] 1) sich erinnern, gedenken; οὐδ' ἕτεροι μνώοντ' ὀλοοῖο φόβοιο, Il. 11, 71 u. öfter; vgl. die übrigen tempp. unter μιμνήσκομαι. – 2) freien, werben; absolut, Od. 16, 77. 19, 529; c. acc., γυναῖκα, zum Weibe begehren, um ein Weib freien, oft in der Od.; auch buhlen, ein Weib zu verführen suchen, 1, 39 (in der Il. kommt das Wort nicht vor); μνάσκετο = ἐμνᾶτο, 20, 390; einzeln bei Sp., vgl. Luc. Soloec. 9. – 3) übh. Etwas begehren, wonach trachten, sich um eine Würde bewerben, nach einer Herrschaft trachten; μνεώμενος ἀρχήν, Her. 1, 46, μνώμενος βασιληΐην, 1, 205; Sp., μνᾶσθαι ἀρχήν, Hdn. 2, 7, 11, εὔνοιαν ἑαυτῷ παρὰ τῶν στρατιωτῶν μνώμενος, 7, 9, 24.