μηνίτης

German (Pape)

[Seite 175] ὁ, der Zürnende, Arr. Epict. 4, 5, 18.

Greek (Liddell-Scott)

μηνίτης: [ῑ], -ου, ὁ, ὀργίλος ἢ ὠργισμένος ἄνθρωπος, Ἀρρ. Ἐπίκτ. 4. 5, 18, ἔνθα ὁ Schweigh. διορθοῖ μηνυτής, ὁ δὲ Κοραῆς ἁπλῶς καταβιβάζει τὸν τόνο γράφων μηνιτής, καὶ ἑρμηνεύει μνησίκακος.

Mantoulidis Etymological

ὁ (=ὀργισμένος), ἀπό τό μηνίω.