ἀγχίαλος

English (LSJ)

ἀγχίαλον, also η, ον h.Ap.32, Androm. ap. Gal.14.42: (ἅλς):—poet. word, near the sea, of cities, Il.2.640; Ἐπίδαυρος Androm.l.c.; Κίρρας μυχοί B.4.14; of islands, sea-girt, as Peparethos, Lemnos, Salamis, h.Ap. l.c., A.Pers.887 (lyr.), S.Aj.135 (lyr.), AP9.288 (Gemin.); of the fountain Arethusa, ἀ. ὕδατα E.IA169 (lyr.), cf. A.R.2.160.

Spanish (DGE)

(ἀγχίᾰλος) -ον
• Morfología: [tb. -η, -ον h.Ap.32, Androm.171]
que está junto al mar, ribereño de ciudades Χαλκίς Il.2.640, cf. 697, Κίρρας μυχοί B.4.14, cf. E.Fr.74, Σμύρνης ἀγχιάλοις ... ἐπ' ἀϊόσιν en las orillas ribereñas de Esmirna, ISmyrna 512.6 (III a.C.), de islas h.Ap.l.c., A.Pers.890, S.Ai.135, E.Fr.752f.26, de las aguas de la fuente Aretusa ἀγχίαλα ὕδατα E.IA 169, δάφνη A.R.2.160, ἀκτή A.R.2.914, ἐρίπναι Nonn.D.39.219, ἄρουραι Nonn.D.40.342, ἐπ' ἀγχιάλοις πιτύεσσι Euph.20.1.

French (Bailly abrégé)

ος ou η, ον :
1 entouré par la mer;
2 voisin de la mer, maritime.
Étymologie: ἄγχι, ἅλς.

English (Autenrieth)

(ἅλς): near the sea.

Greek Monotonic

ἀγχίᾰλος: -ον και -η, -ον (ἅλς), αυτός που βρίσκεται κοντά στη θάλασσα, λέγεται για πόλεις, σε Ομήρ. Ιλ.· επίσης λέγεται και για νησιά, αυτός που είναι ζωσμένος από θάλασσα, σε Αισχύλ., Σοφ.

German (Pape)

(H.Apoll. 32 steht ἀγχιάλη Πεπάρηθος, wo aber 2 mss. ἀγχίαλος haben; Zenodot las Il. 2.697 ἀγχιάλην τ' Ἀντρῶνα, Aristarch ἀγχίαλον, s. Aristonic. in den Scholl.),
1 nahe am Meer, Hom. zweimal, von Städten, Il. 2.640, 697; δάφνη Ap.Rh. 2.160; ὕδατα Eur. Iph.A. 169.
2 von Inseln, nahe am Gestade, nach andern, weniger gut, vom Meere umgeben, Salamis, Soph. Aj. 134 und Gemin. 5 (IX.288). Peparethus, H.Apoll. 32; von mehreren Inseln, Aesch. Pers. 861.

Russian (Dvoretsky)

ἀγχίᾰλος: редко 3
1 расположенный у самого моря, приморский (Χαλκίς Hom.; ὕδατα τᾶς Ἀρεθοῦσας Eur.);
2 близкий к морскому побережью (Αῆμνος καὶ Ῥόδος Aesch.; Σαλαμίς Soph., Anth.).

Middle Liddell

[ἅλς]
near the sea, of cities, Il.; of islands, sea-girt, Aesch., Soph.