προσίσχω
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
A = προσέχω (q.v.).
German (Pape)
[Seite 767] = προσέχω, häufig bei Her., der beide Formen braucht, Etwas wogegen halten, τὴν ἀσπίδα πρὸς τὸ δάπεδον, 4, 200; bes. in der scheinbar intr. Bdtg von Seefahrenden, hinanfahren, anlanden, 3, 136. 4, 76. 157. 6, 99; Eur. sagt vollssändig Μαλέᾳ προσίσχων πρώραν, Or. 362; τῆς νήσου τοῖς ἐσχάτοις, Thuc. 4, 30. – Med. sich woran halten, woran haften, ὥςπερ λεπὰς τῷ μειρακίῳ προσίσχεται, Ar. Plut. 1096; Theophr.
Greek (Liddell-Scott)
προσίσχω: προσέχω, ὃ ἴδε.
French (Bailly abrégé)
f. προσσχήσω, les autres temps se confondent avec ceux de προσέχω;
1 tr. appuyer contre : τι πρός τι appuyer une ch. contre une autre;
2 intr. (s.e. ναῦν) aborder contre litt. arrêter un navire contre, avec πρός ou ἐς et l’acc. ou avec le dat.;
Moy. προσίσχομαι se tenir contre, s’attacher à, τινι.
Étymologie: πρός, ἴσχω.
