ἐμπλήγδην

English (LSJ)

Adv., (ἐμπλήσσω)

   A madly, rashly (or mightily, or capriciously), Od.20.132.

German (Pape)

[Seite 814] adverb., einmal bei Homer, Odyss. 20, 132, wo Aristarch es in seinem Commentar = εὐμεταβόλως erklärte, »wankelmüthig«, »inconsequent«, s. Apollon. Lex. Homer. p. 67, 28 Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 152. Vgl. ἔμπληκτος.

Greek (Liddell-Scott)

ἐμπλήγδην: ἐπίρρ. (ἐμπλήσσω) ἐμπλήκτως, ἀκρίτως, παραφρόνως, Λατ. tenere, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ πινυτός, ἐμὴ μήτηρ, πινυτή περ ἐοῦσα, ἐμπλύγδην... τίει... Ὀδ. Υ. 132· πρβλ. ἔμπληκτος.

French (Bailly abrégé)

adv.
avec stupeur, follement.
Étymologie: ἐμπλήσσω.

English (Autenrieth)

(ἐμπλήσσω): at random, Od. 20.132†.