ἐκβολή

English (LSJ)

ἡ, (ἐκβάλλω)

   A throwing out, ψήφων ἐ. casting the votes out of the urn, A. Eu.748.    2jettisoning of cargo, Id.Th.769 (lyr.), Arist.EN1110a9, Act.Ap.27.18 (but simply, unloading, Sammelb.1207): metaph., ἐ. τῆς δόξης casting out of it, getting rid of it, Pl.Sph.230b, R.412e; ἐ. ἐλέου Aphth.Prog.7, cf. Diog.Oen.4.    II expulsion, banishment, A.Supp.421 (lyr., pl.); μετὰ τὴν τῶν τυράννων ἐ. Arist.Pol.1275b36; ἐκβολαὶ ἐκ τῆς πόλεως Pl.Lg.847b ; dislodgement, ejection, Plb.4.8.4.    2 divorce, repudiation, γυναικός Lib.Decl.26.45.    III letting fall or drop, δακρύων ἐκβολαί E.HF742 (lyr.); ἐ. [ὀδόντων] casting or shedding of teeth, Arist.GA789a15.    IV expulsion of a foetus, Hp. Mul.1.78.    2 ἐ. σίτου the time when the corn comes into ear, Th.4.1.    3 shoot, καυλοῦ Dsc.3.114.    V putting out of a joint, dislocation, ἐκβολαὶ τῶν ἄρθρων Plu.2.164f.    VI putting forth, exposing, μαστῶν Plb.2.56.7.    VII debouchure, outlet, ἐ. Πηνειοῦ Hdt.7.128 ; mouth of a river, in pl., Th.2.102 ; in sg., Id.7.35, Pl.Phd. 113a : pass leading out of a chain of mountains, αἱ ἐκβολαὶ τοῦ Κιθαιρῶνος Hdt.9.38.    2 by-way, ἐ. ἐκ τῆς ὁδοῦ τῆς εὐθείας Paus.3.10.7 : metaph., ἐ. λόγου digression, Th.1.97, Philostr.Her.19.14 (pl.), etc.    3 close of a verse, Eust.900.24.    4 projection, στόματος a snout, Philostr.Jun.Im.12.    VIII (from Pass.), that which is cast out, δικέλλης ἐ. earth thrown up by a mattock, upcast, S.Ant. 250 ; οὐρεία ἐ. children cast or exposed on the mountains, E.Hec.1079 (anap.).    2 cargo thrown overboard, jetsam, πλὴν ἐκβολῆς, ἣν ἂν..ἐκβάλωνται Syngr. ap. D.35.11; so ἐκβολαὶ νεώς wrecked seamen, E.IT1424.    IX in Music, interval of five διέσεις, Plu.2.1141b, Bacch.Harm.42, Aristid.Quint.1.10.    X = ἐκβολάς I, Str.14.5.28.

German (Pape)

[Seite 755] ἡ (vgl. ἐκβάλλω), 1) das Auswerfen, z. B. der Ladung aus dem Schiffe beim Sturm, Dem. 35, 11; vgl. Arist. Eth. 3, 1 u. Luc. merc. cond. 1; übertr., πρόπρυμνα δ' ἐκβολὴν φέρει ἀνδρῶν ὄλβος ἄγαν παχυνθείς, Sturz, Aesch. Spt. 751; das Vertreiben, Verstoßen, Suppl. 416; ἐκ τῆς πόλεως Plat. Legg. VIII, 847 a; δόξης, Verlust, Soph. 230 a; τῆς γυναικός, Verstoßung, Liban. – 2) das Ausgeworfene, der Auswurf, δικέλλης Soph. Ant. 250; vgl. Strab. XIV, 680; οὐρεία, in die Gebirge ausgesetzte Kinder, Eur. Hec. 1078; νεώς, von einem gestrandeten Schiffe, I. T 1424. – 3) das Hervorbrechen, περὶ σίτου ἐκβολήν Thuc. 4, 1, um die Zeit, wo das Getreide schießt; – δακρύων, Thränenvergießen, Eur. Herc. Fur. 743; ποταμοῦ, der Ausfluß, die Mündung, Her. 7, 128; Thuc. 7, 53; das Entspringen, Plat. Phaed. 113 a u. Sp.; ἐκβολὴν ποιεῖσθαι εἰς πέλαγος, sich ins Meer ergießen, Plut. Pomp. 34; der Flaum des Barthaars, Philostr. – 4) der Paß, der aus Etwas herausführt; τοῦ Κιθαιρῶνος Her. 9, 38; Sp., wie Plut. Demetr. 48. – 5) τοῦ λόγου, Abschweifung, Digression, π οιεῖσθαι Thuc. 1, 97; – ἄρθρου, Verrenkung, Ausrenkung, Hippocr., Plut.

Greek (Liddell-Scott)

ἐκβολή: ἡ, (ἐκβάλλω) ἐκβολαὶ ψήφων, αἱ ἐκβολαὶ τῶν ψήφων ἐκ τῶν καδίσκων (πρβλ. ἐκβάλλω ΙΙ. 1), Αἰσχύλ. Εὐμ. 748. 2) ἡ ἔκριψις τοῦ φορτίου εἰς τὴν θάλασσαν ἐν καιρῷ τρικυμίας, ὁ αὐτ. Θήβ. 769, Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 3. 1, 5· μεταφ., ταύτης τῆς δόξης ἐπὶ ἐκβολήν, ἀπόρριψιν, ἀποβολὴν αὐτῆς, Πλάτ. Σοφ. 230Β, Πολ. 412Ε· πρβλ. κατωτ. VIII. 2. ΙΙ. ἔξωσις, ἐκδίωξις, ἐξορία, Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 421· μετὰ τὴν τῶν τυράννων ἐκβ. Ἀριστ. Πολιτικ. 3. 2, 3· ἐκβολαὶ ἐκ τῆς πόλεως Πλάτ. Νόμ. 847Α. ΙΙΙ. ἐκροή, δακρύων Εὐρ. Ἡρ. Μαιν. 743· ἐκβολὴ ὀδόντων Ἀριστ. π. Ζ. Γεν. 5. 8, 9. IV. ἐξάμβλωσις, ἀποβολή, Ἱππ. 627. 21· ἐκβ. σίτου, ὁ χρόνος καθ’ ὃν ἐν τοῖς ἀγροῖς σχηματίζεται ὁ στάχυς τοῦ σίτου, Θουκ. 4. 1. V. ἐξάρθρωσις μέλους τινός, «βγάλσιμον» Πλούτ. 2. 164F. VI. τὸ προτιθέναι, ἐκτιθέναι, μαστῶν ἐκβολὰς Πολύβ. 2. 56, 7. VII. (ἐκ τῆς ἀμεταβ. σημασίας τοῦ ἐκβάλλω) ἔξοδος, ἐκβολή, Λατ. exitus, ἐκβ. ποταμοῦ, ἡ ἔξοδος ποταμοῦ διὰ ὀρέων, Ἡρόδ. 7. 128· τὸ στόμα ποταμοῦ ἐν τῷ πληθ., τοῦ Ἀχελῴου τῶν ἐκβολῶν οὐδὲν ἀπέχουσαι Θουκ. 2. 102· ἐν τῷ ἑνικῷ, ὁ αὐτ. 7. 35, Πλάτ. Φαίδων 113Α: - δίοδος ἢ στενὸν δι’ οὗ ἐξέρχεταί τις ἐκ σειρᾶς ὀρέων, αἱ ἐκβολαὶ τοῦ Κιθαιρῶνος Ἡρόδ. 9. 38· ἐκβολαὶ εἰς χώραν, πέρασμα, διάβασις εἴς τινα χώραν, Πλουτ. Δημήτρ. 48· ἀτραπός, ὁδὸς χωριζομένη ἐκ τῆς εὐθείας καὶ κυρίας ὁδοῦ, τρίτη δὲ ἐκ τῆς ὁδοῦ τῆς εὐθείας ἐκβολὴ κατὰ τὰ δεξιὰ ἐς τὰς Καρυὰς ἔχει Παυσ. 3. 10, 7. 3) ἐκβ. λόγου, παρέκβασις, Θουκ. 1. 97, Φιλόστρ. 740. VIII. (ἐκ τοῦ παθ.), τὸ ἀπορριπτόμενον, οὐ δικέλλης ἐκβολή, οὐχὶ χῶμα ἐκβληθὲν διὰ δικέλλης, Σοφ. Ἀντ. 250, πρβλ. Στράβωνα 680· οὐρεία ἐκβολή, βρέφη ῥιφθέντα ἢ ἐκτεθέντα εἰς τὰ ὄρη, Εὐρ. Ἑκ. 1078. 2) φορτίον ῥιφθὲν εἰς τὴν θάλασσαν, πλὴν ἐκβολῆς ἧς ἂν... ἐκβάλωνται παρὰ Δημ. 926.16· προσέτι, ἐκβολαὶ νεώς, ναῦται παθόντες ναυάγιον, ναυαγοί, Εὐρ. Ι. Τ. 1424.

French (Bailly abrégé)

ῆς (ἡ) :
1 action de jaillir, de se produire au dehors : ἐκβολὴ σίτου THC germination du blé ; ποταμοῦ HDT écoulement d’un fleuve à son embouchure;
2 action de rejeter : δικέλλης SOPH soulèvement (des mottes de terre) par le hoyau ; οὐρεία EUR exposition d’un enfant sur une montagne ; particul. abandon d’un cargaison qu’on jette à la mer;
3 action de sortir de : ἐκβολὴ λόγου THC digression;
4 chemin pour sortir de, défilé, issue : ἐκβολὴ τοῦ Κιθαιρῶνος HDT défilé du Cithéron.
Étymologie: ἐκβάλλω.

Spanish (DGE)

-ῆς, ἡ

• Alolema(s): -ά A.Th.769, E.Hec.1078
A abstr.
I de cosas, frec. c. gen. obj.
1 acción de echar o arrojar fuera πεμπάζετ' ὀρθῶς ἐκβολὰς ψήφων contad bien los votos según van saliendo A.Eu.748
•vertido κοπρίων UPZ 158A.66, B.7 (ambos III a.C.), cf. BGU 1116.13 (I a.C.)
•caída de los dientes de leche, Arist.GA 789^a15, χαρμοναὶ δακρύων ἔδοσαν ἐκβολάς la alegría me hace derramar lágrimas E.HF 742.
2 mar. descarga
a) en alta mar echazón, alijo de mercancias por la borda para aligerar la nave, A.l.c., αἱ ἐν τοῖς χειμῶσιν ἐκβολαί Arist.EN 1110^a9, cf. D.35.11, Act.Ap.27.18, Luc.Merc.Cond.1, Basil.Ep.151, τῶν ἀνδριάντων D.Chr.31.108, τῶν φορτίων Poll.1.99;
b) en puerto desembarque de mercancías ἄρακος POxy.3250.15 (I d.C.), τοῦ σίτου CPR 6.82.6 (IV d.C.), de una momia ἐκβολὴν ποιῆσαι εἰς ὅρμον κώμης Ἔμμαυ SB 1207, 2052 (ambos III d.C., cf. BL 8.307), πλοίου SB 10299.135 (III d.C.).
3 exposición, acción de descubrirse μαστῶν Plb.2.56.7.
4 desvío de fondos, malversación οὐκ ἐποίησα ἐκβολὴν ἐν οὐδεμίᾳ σειτωνίᾳ SEG 11.491.7 (Esparta II d.C.).
5 gram. elisión, supresión de una letra προτὶ καὶ ἐκβολῇ τοῦ ρ̅ ποτί Hdn.Gr.2.198, cf. Sch.Er.Il.5.256b, An.Ox.4.184.26.
II de pers. y abstr., frec. c. gen. obj.
1 expulsión
a) deposición Δίωνος Pl.Ep.333d, τῶν τυράννων Arist.Pol.1275^b36, Ath.20.4, τῶν βασιλέων D.H.1.74, Αἰτωλῶν ἐκ τῆς Πελληνέων πόλεως Plb.4.8.4, τῶν ῥηγῶν παρὰ Ῥωμαίοις Lyd.Mag.1.3
•excomunión ἐκ τῆς ἐκκλησίας Chrys.M.58.586, Νεστορίου CCP (536) Act.27 (p.76.8), τοῦ αἱρεσιάρχου CCP (536) Act.36 (p.108.35);
b) exilio, destierro A.Supp.421, ἐκ τῆς πόλεως Pl.Lg.847b;
c) biz. expulsión seguida de expropiación de tierras, c. gen. de la persona expropiada PFreer Aphrod.2, 10 (VI d.C.), κλ(ηρονόμων) PFreer Aphrod.app.1.3, 2.31 (ambos VI d.C.)
•p. ext. quizá designando un lote de terreno adquirido mediante expropiación PMasp.117.13 (VI d.C.) en BL 9.43, PMasp.243.11 (VI d.C.);
d) divorcio, repudio γυναικός Lib.Decl.26.45, cf. I.BI 1.608, τῇ ἐκβολῇ τῆς μητρὸς λελυπημένος I.AI 17.86;
e) exposición, echamiento de niños ὧν ἐγέννησαν Isoc.12.122.
2 rechazo, abandono ταύτης τῆς δόξης Pl.Sph.230b, cf. R.412e, del estudio de la naturaleza, Diog.Oen.5.1.5.
3 medic. expulsión del feto ποτὸν ἐκβολῆς bebida expulsiva Hp.Mul.1.78, ἐμβρύων Orib.Ec.143.
4 asignación, [[provisión de mano de obra (cf. ἐκβολεύς)]], para trabajar en los diques PPetaus 49.8 (II d.C.), cf. PNepheros 20.22 (IV d.C.).
III frec. c. gen. subjet.
1 salida τοῦ ἡλίου Cleom.1.5.39
•de ríos al mar desembocadura ποταμὸν ... ἐπὶ τῇ θαλάττῃ τὴν ἐκβολὴν ποιεῖσθαι Str.5.1.8, cf. 12.8.15
•despunte ὀδόντων Hp.Epid.6.8.11, cf. Gp.16.1.12
•brote περὶ σίτου ἐκβολήν en la época en la que grana el trigo Th.4.1, cf. Hsch.
•fig. ἐκβολή τις πάθους una explosión de pasión Longin.27.1, cf. 33.5.
2 dislocación τῶν ἄρθρων Plu.2.164f, μελῶν Vett.Val.105.24.
3 digresión, excurso τοῦ λόγου Th.1.97, cf. D.C.32.1, Philostr.Her.66.21, Hsch.
B concr.
I 1lo que se arroja δικέλλης ἐ. tierra arrojada por una azada S.Ant.250, ἐκβολαὶ νεώς quizá lo arrojado o caído del barco ref. a los ocupantes del barco, E.IT 1424, αἱ τῶν κυμάτων ἐκβολαί quizá ref. restos de naufragios arrojados a la orilla, I.Ap.2.33
•desecho ὄρειος ἐ. ref. a restos humanos despedazados, E.l.c.
2 mineral. ganga, escoria residuo que queda tras fundir el metal Lex M.Vip.113.46, Str.14.5.28 (cf. ἐκβολάς II 1).
II 1salida ὡς μὴ ἀποφράττοιντο αἱ ἐκβολαὶ τοῦ ἱδρῶτος para que no queden bloqueadas las salidas del sudor Philostr.Gym.51
•paso de montaña, en plu. τοῦ Κιθαιρῶνος Hdt.9.38, cf. Plu.Demetr.48
•boca, salida de un pasadizo τινὸς ἐκβολὴν ὑπονόμου παλαιοῦ Procop.Pers.1.7.20
•salida, desvío τρίτη δὲ ἐκ τῆς ὁδοῦ ... ἐ. κατὰ τὰ δεξιά Paus.3.10.7
•salida, desagüe a través del cual los canales de irrigación devuelven el agua al Nilo SB 14624.8 (III a.C.), cf. 5124.192 (II d.C.), OMich.337 (III/IV d.C.)
•fig. terminación de un verso, Eust.900.24.
2 arranque, base θαμνίσκος ... φύλλα ἔχων περὶ τὴν ἐκβολὴν τοῦ καυλοῦ Dsc.3.114, τῶν φύλλων Philostr.Ep.60.
3 desembocadura, boca de un río τοῦ Πηνειοῦ Hdt.7.128, τοῦ Ὑλίου Th.7.35, τοῦ Εὐφράτου Str.2.1.31, cf. Artem.Eph.Geog.90
•frec. en plu. τοῦ Ἀχελῴου Th.2.102, αἱ Ἡρακλεωτικαὶ ἐκβολαί Hld.1.33.1, cf. Str.17.1.4, αἱ ἐκβολαὶ τοῦ Βαίτιος διχῆ σχιζόμεναι Str.3.1.9, cf. Plu.Sert.8, ἀπὸ τῆς πηγῆς μέχρι τῶν ἐκβολῶν Plb.34.7.5, cf. Paus.3.19.11, Philostr.VA 3.20.
4 fuente, manantial θερμῶν ὑδάτων εἰσὶν ἐκβολαὶ πρὸς θεραπείαν νόσων εὐφυεῖς Str.10.1.9, cf. Paus.2.24.6, en sg. Pl.Phd.113a.
5 proyección, saliente πρὸς ταῖς ἐπὶ θάλατταν τῆς γῆς ἐκβολαῖς en las lenguas de tierra que avanzan hacia el mar Ach.Tat.1.1.6, ἡ τοῦ στόματος ἐ. el hocico Philostr.Iun.Im.12.2.
III mús. proyección, intervalo ascendente compuesto de cinco διέσεις o un tono y cuarto, Bacch.Harm.42, cf. Plu.2.1141b, Aristid.Quint.28.2.