praesagitio
αἵ τε γὰρ συμφοραὶ ποιοῦσι μακρολόγους → For, in addition, our misfortunes make us long-winded (Appian, Libyca 389.3)
Latin > English (Lewis & Short)
praesāgītĭo: ōnis, f. praesagio,
I a presentiment, foreboding, the faculty of divining or presaging (class.; cf.: praedictio, divinatio, praesagium, praesensio): inest in animis praesagitio extrinsecus injecta, atque inclusa divinitus, Cic. Div. 1, 31, 66: divina, id. ib. 1, 54, 123: praesagitio dicta, quod praesagire est acute sentire. Unde sagae dictae anus, quae multa sciunt, et sagaces canes, qui ferarum cubilia praesentiunt, Paul. ex Fest. p. 255 Müll.
Latin > French (Gaffiot 2016)
præsāgītĭō, ōnis, f., pressentiment : Cic. Div. 1, 66 ; divina Cic. Div. 1, 123, la voix de mon génie [c’est Socrate qui parle].
Latin > German (Georges)
praesāgītio, ōnis, f. (praesagio), die Vorempfindung, Ahnung, das Ahnungsvermögen, die Weissagungskraft, Cic. de div. 1, 66 u. 123. Cassiod. var. 12, 19, 2 (Mommsen praesagatio).
