flexibilis

Latin > English (Lewis & Short)

flexĭbĭlis: e, adj. flexus, from flecto,
I that may be bent, pliant, flexible (class.; cf.: lentus, flexilis).
I Lit.: materiam rerum totam esse flexibilem et commutabilem, Cic. N. D. 3, 39, 92: arcus, Ov. Am. 3, 3, 29: (ulmus) ad currus flexibili vite, Plin. 16, 43, 83, § 228.—
II Trop.
   A Pliant, flexible, tractable: genera vocis permulta: grave, acutum; flexibile, durum, flexible, Cic. N. D. 2, 58, 146; cf. oratio, id. Or. 16, 52: nihil tam flexibile, id. Brut. 79, 274: vox, Quint. 11, 3, 15; 40: nihil non flexibile ad bonitatem, Cic. Att. 10, 11, 1.—*
   B In a bad sense, fickle, wavering, inconstant: quid potest esse tam flexibile, tam devium, quam animus ejus, qui, etc., Cic. Lael. 25, 92.

Latin > French (Gaffiot 2016)

flexĭbĭlis,¹³ e (flecto), flexible, souple : Cic. Nat. 3, 92 || [fig.] : vox flexibilis Cic. Nat. 2, 146, voix souple, cf. Br. 274 ; Or. 52 ; Att. 10, 11, 1 ; Læl. 93.

Latin > German (Georges)

flexibilis, e (flecto), biegsam, schmiegsam, geschmeidig, elastisch, I) eig.: materia rerum, Cic.: arcus, Ov.: vitis, Plin.: libri (Bast), Solin. – II) übtr.: a) v. Tone der Stimme (Ggstz. durus), vocis genus, Cic.: vox, Quint. – b) v. der Rede, oratio, Cic.: nihil est tam flexibile... quam oratio, Cic. – c) v. Pers.u. ihrem Charakter (im guten u. üblen Sinne), flexibiles in quamcumque partem ducimur a principe, Plin. pan.: aetas, Cic.: ingenium, Plin. ep.: avaritia durissimum (störrigste) malum minimumque flexibile, Sen.: nihil non flexibile ad bonitatem, nichts Unversöhnliches, Cic.: quid potest esse tam flexibile, Cic.