τῆ

English (LSJ)

old Ep. Interjection,

   A there!, in Hom. always followed by imper., τῆ, σπεῖσον Διὶ . . Il.24.287; τῆ, πίε οἶνον Od.9.347; τῆ, τόδε φάρμακον ἐσθλὸν ἔχων ἔρχευ 10.287; τῆ νῦν . . ἱμάντα τεῷ ἐγκάτθεο κόλπῳ Il.14.219; τῆ νῦν, καὶ σοὶ τοῦτο κειμήλιον ἔστω 23.618; τῆ δὴ τοῦτο πόρε κρέας Od.8.477; τῆ δὲ τόδε κρήδεμνον . . τάνυσσαι 5.346: rare after Hom., τῆ νῦν τόδε πῖθι λαβών Cratin.141 (adapting Hom., anap.); τῆ νῦν καταδέχεσθε τοὺς φακούς Eup.350; τῆ, Γυλλί, πῖθι Herod.1.82: without imper., prob. in Call.Epigr.33,38: folld. by an acc., Simm.26.3 (but f.l. in AP9.316.11 (Leon.)): pl. τῆτε Sophr.156. (Prob. an old case-form (with pan-Hellenic η, cf. Sophr., Simm. ll. cc.) of demonstr. stem το-; cf. τῆδε: wrongly expld. by Gramm. as imper. ( = λαβέ) of*τάω (Eust.980.4) or Τῆμι (Sch. Ar.Av.1310): the variant τῇ, found in some Mss. (including papyri) of Hom., and in the papyrus of Herod. l.c.. is censured by Apollon.Lex.)

German (Pape)

[Seite 1104] alter ep. imperat. wie λαβέ, ἔχε, da, nimm, worauf immer noch ein andrer imperat. folgt, τῆ, σπεῖσον Διῒ πατρί, Il. 24, 287; τῆ, πίε οἶνον, Od. 9, 347; τῆ, τόδε φάρμακον ἐσθλὸν ἔχων ἔρχευ, 10, 287 (wo der accus. von ἔχων abhängt), u. sonst; auch τῆ νῦν καὶ σοὶ τοῦτο, γέρον, κειμήλιον ἔστω, Il. 23, 618; τῆ δέ, Od. 8, 477; vgl. Cratin. bei Ath. XI, 446 b; sp. D., die es auch mit dem accus. vrbdn, Jac. A. P. 498. Vgl. übrigens Buttm. Lexil. I p. 164, der nachweis't, daß es wirklich ein imperat. ist, den Sophron nach Schol. Ar. Ach. 204 auch im plur. τῆτε gebraucht hat, u. der verwandt ist mit τεταγών.

Greek (Liddell-Scott)

τῆ: ἀρχαία Ἐπικ. προστ. ὡς τὸ λαβέ, ἔχε, παρ’ Ὁμήρ. ἀεὶ ἑπομένης δευτέρας προστακτικῆς ἀκριβέστερον ὁριζούσης τὸ προσταττόμενον, τῆ, σπεῖσον Διΐ… Ἰλ. Ω. 287· τῆ, πίε οἶνον... Ὀδ. Ι. 347· τῆ, τόδε φάρμακον ἐσθλὸν ἔχων ἔρχευ Κ. 287· οὕτω καί, τῆ νῦν... ἱμάντα τεῷ ἐγκάτθεο κόλπῳ Ἰλ. Ξ. 219· τῆ νῦν, καί σοι τοῦτο κειμήλιον ἔστω Ψ. 618· τῆ δὴ τοῦτο πόρε κρέας Ὀδ. Θ. 477· τῆ δὲ τόδε κρήδεμνον... τανύσσαι Ε. 346· - λίαν σπάνιον παρ’ Ἀττικ., τῆ δὲ πῖθι λαβὼν Κρατῖνος ἐν «Ὀδυσσεῦσιν» 6· τῆ νῦν καταδέχεσθε τοὺς φακοὺς Εὔπολις ἐν Ἀδήλ. 29· - παρὰ μεταγεν. ποιηταῖς συντάσσεται ἔσθ’ ὅτε μετ’ αἰτ., Ἰακώψ. ἐν Ἀνθ. Π. σ. 498· - πληθ. τῆτε, Σώφρων, παρὰ τῷ Σχολιαστῇ Ἀριστοφ. εἰς Ἀχ. 204. (Ὁ Buttm. ἀναφέρει τὴν λέξιν εἰς τὴν √ΤΑ, τεταγών, ὃ ἴδε, ὁ δὲ Κούρτ. θεωρεῖ αὐτὸ ὡς βραχύτερον τύπον τῆς √ΤΑ, ΤΑΝ, ΤΕΝ, τείνω, πρὸς ἣν παραβάλλει τὴν ῥίζαν ΓΑ, γενέσθαι).

French (Bailly abrégé)

anc. impér. épq.
tiens ! prends ! τῆ, σπεῖσον Διΐ IL tiens, fais une libation à Zeus ! τῆ, πίε οἶνον OD tiens, bois du vin ! τῆ δέ, τῆ δή, τῆ νῦν tiens ! prends donc !.
Étymologie: contr. de *τάε, impér. de *τάω.

English (Autenrieth)

demonstr., here; rel., where, as, Il. 12.118, Od. 4.565, Od. 8.510.

English (Autenrieth)

(cf. τείνω): an old imp. used in offering something, here (extend your hand and take）! there! Il. 14.219, Od. 5.346.

Greek Monotonic

τῆ: αρχ. Επικ. προστ., λάβε· στον Όμηρ. πάντα ακολουθείται από μια δεύτερη προστ., τῆ σπεῖσον Διί, σε Ομήρ. Ιλ.· τῆ, πίε οἶνον, σε Ομήρ. Οδ.· τῆ νῦν, καὶ σοὶ τοῦτο κειμήλιον ἔστω, σε Ομήρ. Ιλ. (πιθ. συγγενές προς το τε-ταγ-ών).