γλαυκῶπις
ἐβόα καὶ βαρβαρικῶς καὶ Ἑλληνικῶς → shouted out both in Persian and Greek, shouted out in the barbarian tongue and in Greek
English (LSJ)
ἡ, gen. ιδος: acc. ιδα, also ιν Od.1.156:—in Hom., epith. of Athena, prob.,
A with gleaming eyes, Il.1.206, al., cf. IG12.418, Sch. Ven.ad 5.458, Hsch. II = γλαυκός, of the olive, Euph.150; of the moon, Emp.42.3, E.Fr. 1009.
Greek (Liddell-Scott)
γλαυκῶπις: ἡ· γεν.-ιδος· αἰτ. -ιδα, ἀλλὰ καὶ -ιν Ὀδ. Α. 156·‒ παρ’ Ὁμ. ὡς ἐπίθ. τῆς Ἀθηνᾶς, οὐχὶ τοσοῦτον ἐκ τοῦ χρώματος, ὅσον ἐκ τῆς φοβερᾶς ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτῆς λάμψεως, ἡ ἀκτινοβολοῦντας ἔχουσα ὀφθαλμούς, ἴδε ἰδίως Ἰλ. Α. 206, Σχόλ. Βεν. εἰς Ε. 458, Ἡσύχ. ἐν λ.· ἐν Ἀνακρεοντ. 85, κατ’ ἀντίθεσιν πρὸς τὴν μαλακότητα (τὸ ὑγρὸν) τῶν τῆς Ἀφροδίτης ὀφθαλμῶν, Παυσ. 1. 14, 6. ΙΙ. = γλαυκός, ἐπὶ τῆς ἐλαίας, Εὔφορ. Ἀποσπ. 140·‒ ἐπὶ τῆς σελήνης, Ἐμπεδ. παρὰ Πλούτ. 2. 934C, Εὐρ. παρὰ Σχολ. Ἀπολλ. Ροδ. Α. 1280.
French (Bailly abrégé)
ιδος
adj. f.
aux yeux brillants (Athéna) ; subst. la déesse aux yeux brillants.
Étymologie: γλαυκός, ὤψ.
English (Autenrieth)
ιδος: gleaming-eyed (and with reference to the color, grayish-blue); epith. of the warlike goddess Athēna.
English (Slater)
1 bright eyed epith. of Athene. Ἥρας πόσιν τε πειθέμεν κόραν τε γλαυκώπιδα (N. 7.96) pro subs., αὐτὰ δέ σφισιν ὤπασε τέχναν Γλαυκῶπις (O. 7.51) Διομήδεα δ' ἄμβροτον ξανθά ποτε Γλαυκῶπις ἔθηκε θεόν (N. 10.7) π]ολίοχον Γλαυ[κώπιδ]α (supp. Lobel) Δ. 4. 38.
