ἀνάχυσις

English (LSJ)

εως, ἡ, ἀναχέω

   A expansion, effusion, χολῆς Aret.SD1.15; ἰκτεριώδης Sor.1.48, cf. Ruf.Fr.79.9; πύου Erasistr. ap. Gal.8.318; τῶν εἰδῶν εἰς τὸ ὄν Simp.in Ph.503.32: metaph., ἀ. ψυχῆς exhilaration, Ph.2.187.    b exhalation, τοῦ ὠκεανοῦ (causing fogs) Prisc. p.341 D.    2 ἡ τῆς ἀσωτίας ἀ. excess of profligacy, 1 Ep.Pet.4.4; τοῦ ἀλόγου πάθους Ph.1.695; of enthusiasm, Metrod.Herc.831.13.    II expanse of water, e.g. estuary, Str.3.1.9: pl., ἀ. θαλάττης inundations, Max.Tyr.38.3; ἀνάχυσιν λαμβανούσης τῆς θαλάσσης Ocell.3.4.    III an expectorant, = σύμφυτον, Ps.-Dsc.4.9.

German (Pape)

[Seite 215] ἡ, das Ausgießen; bes. Stellen, in die das Meer sich bei der Fluth ergießt, aestuaria, Strab. 1, 1, 7. Uebtr., ἀσωτίας N. T, Schlaffheit.

Greek (Liddell-Scott)

ἀνάχῠσις: -εως, ἡ, (ἀναχέω) ἔκχυσις, χολῆς Ἀρετ. Χρ. Νούσ. Θερ. 1. 15. 2) ἡ τῆς ἀσωτίας ἀν., τὸ τῆς ἀσωτίας ἀκόλαστον, Πέτρ. Ἐπιστ. Α. δ΄, 4. ΙΙ. λιμνοθάλασσα, «λέγονται δὲ ἀναχύσεις αἱ πληρούμεναι τῇ θαλάττῃ κοιλάδες ἐν ταῖς πλημμυρίσι καὶ ποταμῶν δίκην ἀνάπλους εἰς τὴν μεσόγαιαν ἔχουσαι» Στράβ. Γ΄, 140.

French (Bailly abrégé)

εως (ἡ) :
1 épanchement (de bile) ; fig. épanchement de l’âme ; en mauv. part désordre des mœurs;
2 estuaire.
Étymologie: ἀναχέω.

Spanish (DGE)

-εως, ἡ
I 1medic. efusión, derrame τοῦ πίου (e.d. πύου) Erasistr. en Gal.8.318, χολῆς Aret.SD 1.15.1, ἰκτεριώδης Sor.35.23, cf. Ruf.Fr.79.11.
2 fil. fig. fusión, reversión τῶν εἰδῶν εἰς τὸ ὄν Simp.in Ph.503.32.
3 fig. exceso τῆς ἀσωτίας 1Ep.Petr.4.4, τοῦ ἀλόγου πάθους Ph.1.695.
4 fig. exaltación, deleite ἀ. ψυχῆς Ph.2.187.
5 fig. confusión τῶν πραγμάτων Cyr.Al.M.68.925C.
II concr.
1 yerba pincel o soldadora, Coris monspeliensis L., un expectorante, Ps.Dsc.4.9.
2 estuario, ría Crates Gr.35a, θαλάττης Max.Tyr.38.3, τοῦ ὠκεανοῦ Prisc.p.341.7, cf. Ocell.3.4
•estero, caño en las marismas del Guadalquivir, Str.3.1.9.

English (Strong)

from a comparative of ἀνά and cheo (to pour); properly, effusion, i.e. (figuratively) license: excess.

English (Thayer)

ἀναχυσεως, ἡ (ἀναχέω (to pour forth)), rare in Greek writings (Strabo, Philo, Plutarch; ἀνχυσις ψυχῆς, in a good sense, Philo de decal. § 10 middle); an overflowing, a pouring out: metaphorically, ἀσωτίας ἀνάχυσις the excess (flood) of riot in which a dissolute life pours itself forth.

Greek Monotonic

ἀνάχῠσις: -εως, ἡ (ἀναχέω), διάχυση, ξεχείλισμα, εκροή· μεταφ., υπερβολή, σε Καινή Διαθήκη