θεόπνευστος
τὸ κατὰ τὴν τῆς αὑτοῦ ψυχῆς ἐπίταξιν τὰ γιγνόμενα γίγνεσθαι, μάλιστα μὲν ἅπαντα, εἰ δὲ μή, τά γε ἀνθρώπινα → the desire that, if possible, everything,—or failing that, all that is humanly possible—should happen in accordance with the demands of one's own heart
English (LSJ)
ον,
A inspired of God, σοφίη Ps.-Phoc.129; ὄνειροι Plu.2.904f; πᾶσα γραφή 2 Ep.Ti.3.16; δημιούργημα Vett.Val.330.19.
German (Pape)
[Seite 1197] von Gott angehaucht, begeistert, σοφία Phocyl. 121, ὄνειροι Plut. plac. phil. 5, 2, γραφή N. T.
Greek (Liddell-Scott)
θεόπνευστος: -ον, ἐμπνευσθεὶς ὑπὸ τοῦ θεοῦ, σοφίη Ψευδο-Φωκυλ. 121∙ ὄνειροι Πλούτ. 2. 904F∙ πᾶσα γραφὴ Β΄ Ἐπιστ. π. Τιμ. γ΄, 16∙ ἀρχιερεὺς Ἐπιγράμμ. Ἑλλην. 1062.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
inspiré par la divinité.
Étymologie: θεός, πνέω.
English (Strong)
from θεός and a presumed derivative of πνέω; divinely breathed in: given by inspiration of God.
English (Thayer)
θεοπνευστον (Θεός and πνέω), inspired by God: γραφή, i. e. the contents of Scripture, πᾶς, I:1c.); σοφιη (pseudo-) Phocyl. 121; ὄνειροι, Plutarch, de plac. Philippians 5,2, 3, p. 904f.; (Sibylline Oracles 8,411 (cf. 308); Nonnus, paraphr. ev. Ioan. 1,99). (ἐμπνευστος also is used passively, but ἄπνευστος, ἐυπνευστος, πυριπνευστος (δυσδιαπνευστος), actively (and δυσαναπνευστος; apparently either active or passive; cf. Winer's Grammar, 96 (92) note).)
Greek Monolingual
-η, -ο (AM θεόπνευστος, -ον)
αυτός που γίνεται με θεία έμπνευση («θεόπνευστο κήρυγμα»)
αρχ.
ιερός.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο- + -πνευστος (< πνέω), πρβλ. ευ-ανά-πνευστος, ηδύ-πνευστος].
Greek Monotonic
θεόπνευστος: -ον (πνέω), εμπνευσμένος από το θεό, φωτισμένος με θείο πνεύμα, σε Καινή Διαθήκη
Russian (Dvoretsky)
θεόπνευστος:
1) навеянный богами (ὄνειροι Plut.);
2) боговдохновенный (γραφή NT).
Middle Liddell
θεό-πνευστος, ον πνέω
inspired of God, NTest.
Chinese
原文音譯：qeÒpneustoj 帖哦-普扭士拖士
詞類次數：形容詞（1）
原文字根：神（安置者）-吹
字義溯源：有神聖的吹氣的，神所默示的，神所吹氣的；由（θεός）*=神）與（πνέω）*=吹氣）組成
出現次數：總共（1）；提後（1）
譯字彙編：
1） 神所吹氣的（1） 提後3:16
