οἰδαίνω
ὦ διάνοια, ἐὰν ἐρευνᾷς τοὺς ἱεροφαντηθέντας λόγους μὲν θεοῦ, νόμους δὲ ἀνθρώπων θεοφιλῶν, οὐδὲν ταπεινὸν οὐδ᾽ ἀνάξιον τοῦ μεγέθους αὐτῶν ἀναγκασθήσῃ παραδέχεσθαι → if, O my understanding, thou searchest on this wise into the oracles which are both words of God and laws given by men whom God loves, thou shalt not be compelled to admit anything base or unworthy of their dignity
English (LSJ)
A swell, φρένες οἰδαίνεσκον A.R.3.383 ; οἰδαίνουσα θάλασσα Arat.909 ; οἰδήναντος στομάχου Androm. ap. Gal.14.34, cf. Hsch. ; σῶμα… ἐκ νηπιότητος εἰς ἥβην οἰδαῖνον Max.Tyr.16.5. II οἰδαίνεσθαι· θυμοῦσθαι, καὶ τὰ ὅμοια, Hsch.
German (Pape)
[Seite 297] aufschwellen, d. i. machen, daß Etwas anschwillt, vgl. οἰδάνω. – Häufiger, wie im med., intr., anschwellen, Hesych. φλεγμαίνω, oft übertr., sowohl ἅτε οἱ οἰδαινόντων ἔτι τῶν πρηγμάτων, Her. 3, 127, vom unruhigen, noch nicht befestigten Staate (vgl. οἰδέω), als auch von Leidenschaften, bes. Zorn, wie tumere, Sp., wie Plut.; φρένες οἰδαίνεσκον, Ap. Rh. 3, 383.
Greek (Liddell-Scott)
οἰδαίνω: οἰδάνω, Ἡσύχ., ἐν τῷ παθητ. ἀνῴδηνα Κόϊντ. Σμυρν. 14. 470. ΙΙ. ἀμεταβ., = οἰδέω, φρένες οἰδαίνεσκον Ἀπολλ. Ρόδ. Γ΄. 383· οἰδαίνουσα θάλασσα Ἄρατ. 909.
French (Bailly abrégé)
seul. prés. et impf. itér. οἰδαίνεσκον;
se gonfler.
Étymologie: οἶδος.
