πέος
τούτου δὲ συμβαίνοντος ἀναγκαῖον γίγνεσθαι πάροδον καὶ τροπὰς τῶν ἐνδεδεμένων ἄστρων → but if this were so, there would have to be passings and turnings of the fixed stars
English (LSJ)
εος, τό,
A penis, membrum virile, Ar.Ach.158, etc. (Cf. Skt. pásas 'membrum virile'.)
German (Pape)
[Seite 559] εος, τό, auch σπέος, das männliche Glied; Ar. Ach. 1024 u. öfter; Anth.
Greek (Liddell-Scott)
πέος: -εος, τό, ἀνδρικὸν αἰδοῖον, τὸ πέος ἀποτεθρίακε Ἀριστοφ. Ἀχ. 158, Σφ. 739, Ἱππ. 1010, κ. ἀλλαχοῦ. (Πρβλ. πόσθη, Σανσκρ. pa-sas, Λατ. pe-nis).
French (Bailly abrégé)
ους (τό) :
pénis t. médical.
Étymologie: DELG skr. pasas, lat. penis de *pes-ni-s.
Greek Monolingual
το, ΝΑ
το ανδρικό όργανο της συνουσίας.
[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. πέος ανάγεται σε ΙΕ τ. pesos (με σίγηση του ενδοφωνηεντικού -σ-) και συνδέεται με το αρχ. ινδ. pasas και το λατ. penis (< pes-n-is), το οποίο εμφανίζει έρρινη παρέκταση (πρβλ. κέρας: κρα-ν-ίον). Στην ετεροιωμένη βαθμίδα του θ. ποσ- με εκφραστικό επίθημα -θη ανάγεται ο τ. πόσ-θη «δέρμα που καλύπτει το πέος» (πρβλ. σά-θη, κύσ-θος)].
Greek Monotonic
πέος: -εος, τό, η μεμβράνη του ανδρικού γεννητικού οργάνου, το πέος, σε Αριστοφ. κ.λπ.
Russian (Dvoretsky)
πέος: πέεος τό membrum virile Arph., Anth.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
πέος -ους, τό pik (vulgair).
Frisk Etymological English
Grammatical information: n.
Meaning: the male member (Ar. Ach.).
Derivatives: πεοίδης with a swollen member (Com. Adesp.; Fraenkel Nom. ag. 2, 109 w. n. 2), also πεώδης id. (Luc. Lex.).
Origin: IE [Indo-European] [824] *pes-os male member
Etymology: Identical with Skt. pásas- n. id.: IE *pésos n. Here with n-enlargement Lat. pēnis from *pes-n-is; prob. as κρανίον beside κέρας etc. (s. vv. u. Ernout-Meillet s. v.). Further, quite uncertain combinations in WP. 2, 68, Pok. 824, W.-Hofmann s. v. -- Cf. πόσθη.
Middle Liddell
πέος, ος, εος, τό,
membrum virile, Ar., etc.
Frisk Etymology German
πέος: {péos}
Grammar: n.
Meaning: das männliche Glied (Ar. Ach.);
Derivative: πεοίδης mit geschwollenem Glied (Kom. Adesp.; Fraenkel Nom. ag. 2, 109 m. A.2), auch πεώδης ib. (Luk. Lex.).
Etymology : Mit aind. pásas- n. ib. identisch: idg. *pésos n. Dazu mit n-Erweiterung lat. pēnis aus *pes-n-is; wohl ähnlich wie κρανίον neben κέρας usw. (s. dd. u. Ernout-Meillet s. v.). Weitere, ganz unsichere Kombinationen bei WP. 2, 68, Pok. 824, W.-Hofmann s. v. —Vgl. πόσθη.
Page 2,507
