πεντάμυρον
κινδυνεύει μὲν γὰρ ἡμῶν οὐδέτερος οὐδὲν καλὸν κἀγαθὸν εἰδέναι, ἀλλ᾽ οὗτος μὲν οἴεταί τι εἰδέναι οὐκ εἰδώς, ἐγὼ δέ, ὥσπερ οὖν οὐκ οἶδα, οὐδὲ οἴομαι· ἔοικα γοῦν τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι. → for neither of us appears to know anything great and good; but he fancies he knows something, although he knows nothing; whereas I, as I do not know anything, so I do not fancy I do. In this trifling particular, then, I appear to be wiser than he, because I do not fancy I know what I do not know.
English (LSJ)
τό, a kind of
A ointment, Orib.Fr.70, Alex.Trall.7.8 :—written πεντά-μοιρον, perh. rightly, Aët. 12.61 (v.l. -μυρον).
German (Pape)
[Seite 557] τό, eine Art Salbe, Sp.
Greek (Liddell-Scott)
πεντάμῠρον: τό, εἶδος μύρου· μνημονεύεται ἐκ τοῦ Ἀλέξ. Τραλλ.
Greek Monolingual
και δ. γρφ. πεντάμοιρον, τὸ, ΜΑ
είδος μύρου από πέντε αρώματα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < πεντα- + μύρον. Η λ. πιθ. πρέπει να διορθωθεί σε πεντάμοιρον].
