δροσίη

Γελᾷ δ' ὁ μῶρος, κἄν τι μὴ γελοῖον ᾖ → Mens stulta ridet, quando ridendum est nihil → Es lacht der Tor, auch wenn es nichts zu lachen gibt

Menander, Monostichoi, 108

French (Bailly abrégé)

ης (ἡ) :
ion.
rosée ; écume (d’un cheval).
Étymologie: δρόσος.

-ης, ἡ sudor δ. ... κέλητος Orác. en Luc.Alex.53.

δροσίη: ἡ роса, влага (Λητοῦς - v. l. κέλητος Luc.).