δυσχείρωτος
θεὸς δ' ἁμαρτάνουσιν οὐ παρίσταται → God doesn't stand by those who do wrong → A peccatore sese numen segregat → Ein Gott steht denen, die da freveln, niemals bei
English (LSJ)
ον, hard to subdue, Hdt.7.9.β (Sup.), D.61.37, Plu.Alc.4, D.C. 53.25 (Comp.): Sup. δυσχειρότατον is prob. f.l. in D.S.5.34.
Spanish (DGE)
-ον
1 difícil de someter o reducir en la guerra, de tropas ἐξευρίσκειν ... τῇ ἑκάτεροί εἰσι δυσχειρωτότατοι Hdt.7.9β, cf. D.C.53.25.3, D.S.5.34 (var.), de lugares ὄχθος I.BI 7.166
•fig. difícil de dominar, de manejar ref. a trabajos, D.61.37, δυσχείρωτον ἔρυμα otro n. del número siete, Theol.Ar.44.
2 de pers. antipático, desabrido de Alcibíades, Plu.Alc.4.
German (Pape)
[Seite 690] schwer zu überwältigen, zu besiegen; superl., Her. 7, 9; Dem. 61, 37; καὶ χαλεπός Plut. Alc. 4; τινί, D. Sic. 5, 34; s. δύσχειρος.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
difficile à vaincre, à soumettre;
Sp. δυσχειρωτότατος.
Étymologie: δυσ-, χειρόω.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
δυσχείρωτος -ον [δυσ-, χειρόω] moeilijk te onderwerpen.
Russian (Dvoretsky)
δυσχείρωτος: с которым трудно совладать, неодолимый (sc. πολέμιοι Her.; τινι Plut., Diod.).
Greek Monolingual
δυσχείρωτος, -ον (Α)
αυτός που δύσκολα υποτάσσεται.
Greek Monotonic
δυσχείρωτος: -ον (χειρόω), αυτός που δύσκολα υποτάσσεται, αδούλωτος, σε Ηρόδ., Δημ.
Greek (Liddell-Scott)
δυσχείρωτος: -ον, δυσκόλως χειρούμενος, ὑποτασσόμενος, Ἡρόδ. 7. 9, 2, Δημ. 1412. 21.
Middle Liddell
δυσ-χείρωτος, ον χειρόω
hard to subdue, Hdt., Dem.
