γελοιάζω
Ἥδιστόν ἐστιν εὐτυχοῦντα νοῦν ἔχειν → Dulcissimum prudentia inter prospera → Erfreulich ist, wenn man im Glück Vernunft besitzt
English (LSJ)
only pres., jest, LXX Ge.19.14, Aristarch. ap. Ath.2.39e, Plu.2.231c, Arr.Epict.3.16.4, Jul.Caes.306b, Procop.Arc.9.
Spanish (DGE)
bromear ἔδοξεν δὲ γελοιάζειν ἐναντίον τῶν γαμβρῶν αὐτοῦ LXX Ge.19.14, σκώπτειν καὶ γ. Ath.39e, cf. Plu.2.231c, Arr.Epict.3.16.4, Poll.5.161, 6.122, 9.148, Moer.119, Iul.Caes.306b, Gr.Nyss.Eun.2.523, Procop.Arc.9.15, Hsch.s.u. γελυνμάξαι.
German (Pape)
[Seite 479] lächerliche Dinge sagen, Spaß machen, καὶ σκώπτειν Aristarch. bei Ath. II, 39 e; Plut. u. a. Sp.; nach Möris hellenistische Form.
French (Bailly abrégé)
seul. prés.
plaisanter, faire le bouffon.
Étymologie: γέλοιος.
Russian (Dvoretsky)
γελοιάζω: шутить, балагурить Plut.
Greek (Liddell-Scott)
γελοιάζω: μόνον κατ’ ἐνεστ., χαριεντίζομαι, λέγω ἀστεῖα, σκώπτω, Ἀρίσταρχ. παρ’ Ἀθην. 39Ε, Πλούτ. 2. 231C.
