ἐκφεύγω

English (LSJ)

fut.

   A -ξομαι Ar.V.157, Pl.Smp.189b, and -ξοῦμαι Id.R. 432d:—flee out or away, escape: abs., ἐκφυγέειν μεμαώς Od.19.231, cf. A.Pers.510, etc.; φεύγων ἐκφεύγειν Hdt.5.95.    b of persons accused, to be acquitted, Ar.V.157.    2 c. gen., escape out of, ἐξέφυγον πολιῆς ἁλὸς ἤπειρόνδε Od.23.236; νούσου Epigr.Gr.1041.9; of things, βέλος ἔκφυγε χειρός Il.5.18: with Prep., ματρὸς ἐκ κόλπων APl.4.182 (Leon.).    3 c. acc., escape, ἐξ αὖ νῦν ἔφυγες θάνατον Il.11.362; κῆρας Od.4.512; κακότητα 5.414; θανάτοιο τέλος Archil.6; νοῦσον Hdt.1.25; Σκύθας Id.6.40; τὴν πεπρωμένην A.Pr.518; τὰν θεῶν νέμεσιν S.Ph.518 (lyr.), etc.    b simply, to have escaped, to be beyond, οὐ πολλὰ ἐκφεύγεις παιδιὰς ἔτη Pl.Plt.268e.    c of things, ἐκπεφεύγασιν γάμοι με E.Hel.1622; ἐκφύγοι τὰ πράγματ' αὐτόν D.18.33, cf. 19.123; ἐ. τὰς αἰσθήσεις escape one's sense, Arist.Fr.208; also, escape one's lips, Pl.Ly.213d: abs., ἐκφεύγει τἀμελούμενον S.OT111, cf. Arist.Metaph.1090b21.    d ἐκφεύγοντες τὴν χιόνα τόποι places free from snow, Plb.3.55.7.    e Astron., of stars, emerge from the Sun's rays, become visible, Autol.1.9, Gem.13.9, etc.    f pass over, omit, Apollon.Cit.1.    4 c. inf. (with or without Art.), Pl.Sph. 235b; οὐκ ἐκφεύγει μὴ οὐκ εἶναι . . Id.Phdr.277e; τὸ μὴ ἕτερα εἶναι Id.Prm.147a; ἐ. τὸ ἀποθανεῖν Id.Ap.39a; μικρὸν ἐξέφυγε μὴ καταπετρωθῆναι X.An.1.3.2; ἐκφεύξεται τὰ δύο will not admit of duality, Plot.3.8.9.

German (Pape)

[Seite 785] (s. φεύγω), herausfliehen, wegfliehen; absolut, Od. 19, 231; Aesch. Pers. 502; Soph. Ai. 449; Plat. Conv. 189 b; ἀφ' ὑμῶν Soph. El. 383; – τινός, wenn der Ort bezeichnet wird, z. B. πολιῆς ἁλός, entkommen aus dem Meere, Od. 23, 236; βέλος ἔκφυγε χειρός Il. 11, 380; τοῦ μὴ καταπετρωθῆναι, dem Gesteinigtwerden, Xen. An. 1, 3, 2, ein ms. hat τό, vgl. Andoc. 2, 9 τό γε δυστυχέστατος εἶναι ἀνθρώπων οὐδαμῇ ἐκφεύγω, s. unten; – ματρὸς ἐκ κόλπων Leon. Tar. 41 (Plan. 182); – gew. τί, aus einer drohenden Gefahr entrinnen; θάνατον Il. 11, 362; Pind. Ol. 11, 44; Her. 6, 104; κῆρα, κακότητα, Od. 4, 512. 5, 414; νοῦσον Her. 1, 25; Σκύθας 6, 40; τὴν πεπρωμένην Aesch. Prom. 516, vgl. Plat. Gorg. 512 e, seinem Schicksale entgehen; αἵαατος δίκην Aesch. Eum. 722; πάθος Soph. O. R. 840; τὰν ἐκ θεῶν νέμεσιν Phil. 514; τοὺς ἑτέρους Plat. Theaet. 181 a; οὐκ ἐκφεύγει μὴ οὐκ ἐπονείδιστον εἶναι Plat. Phaedr. 277 e; τὸ μὴ ἕτερα εἶναι ἀλλήλων Parmen. 147 a. Vgl. Soph. 235 d. – Von Verklagten, freigesprochen werden, Ar. Vesp. 157 u. A.; – τόποι τὴν χιόνα ἐκφεύγοντες, wo kein Schnee liegt, Pol. 3, 55, 7; – ἐκφεύγει τι ἐμέ, es entgeht mir Etwas, Dem. öfter.