φορτικός

English (LSJ)

ή, όν: (φόρτος):—prop.

   A fit for carrying, πλοῖον φ. a ship of burden, D.C.56.27, v.l. in Th.6.88.    II of the nature of a burden: metaph. (cf. φόρτος 11), tiresome, wearisome, τό λέγειν . . φ. καὶ ἐπαχθές D.5.4; τοῖς συνοῦσι φ. Plu.2.456e, cf. 44a, etc.; φ. ἀκολούθων ὄχλῳ because of the crowd... Luc.Nigr.13; -ωτάτη λειτουργία most onerous, POxy.904.9 (v A. D.).    2 coarse, vulgar, common, ἄνδρες Ar.Nu.524; opp. πεπαιδευμένος, Arist.Pol. 1342a20; οἱ πολλοὶ καὶ -ώτατοι, opp. οἱ χαρίεντες, Id.EN1095b16; βωμολόχοι καὶ φ. ib.1128a5; φ. καὶ νεόπλουτος Plu.2.708c.    b of things, φ. κωμῳδία a vulgar, low comedy, Ar.V.66, cf. Pl.Phdr.236c; φ. τὸ χωρίον Ar.Lys.1218; φ. γέλως Com.Adesp.644; δίαιτα -ωτέρα καὶ ἀφιλόσοφος Pl.Phdr.256b; ἡδονὴ φ. Id.R.581d; φ. καὶ δημηγορικά base, low arguments, ad captandum vulgus, Id.Grg.482e; φ. μὲν καὶ δικανικά, ἀληθῆ δέ Id.Ap.32a; τῷ φ. προσχρῆσθαι Id.Cra. 435c; -ώτερόν τι ἐρήσομαι Id.Euthd.286e; φ. ἔπαινος Arist.EN1178b16; ἡ <πρὸς> ἅπαντα μιμουμένη [τέχνη] φορτική art that imitates with a view to any and every man is vulgar, Id.Po.1462a4; λέγω οὐ τοῦ φ. ἕνεκα I do not say it out of vulgar arrogance, Aeschin.1.41; of an inflated rhetorical style, φ. κατασκευή D.H.Lys.3; τὸ φ. τῆς λέξεως vulgarity of style, Id.Th.27; τὸ φ. καὶ στρατιωτικόν, of the speeches of Iphicrates, Id.Lys.12; τὸ φ. τῶν μέτρων Luc.JTr. 14.    3 Adv. -ικῶς coarsely, vulgarly, σκοπεῖν Pl.Tht.183e, cf. R. 367a; φ. ἐπαινεῖν ib.528e; φ. καὶ χύδην λέγειν Isoc.12.24; φ. πολιτεύεσθαι Id.7.53; φ. καὶ σοβαρῶς Plu.2.634c; -ώτερον ἢ φιλοσοφώτερον διαλέγεσθαι to discourse more like a clown than one of liberal education, Id.Sol.3.

German (Pape)

[Seite 1301] 1) eigtl. zur Last gehörig, lasttragend, πλοῖον, ein Lastschiff, Poll. 1, 83. – 2) gew. von Menschen, lästig, beschwerlich; φορτικὸς ἀκολούθων ὄχλῳ Luc. Nigr. 13, vgl. 22; der sich durch Betragen, Gebehrden, Reden unangenehm macht, durch Grobheit zur Last fällt, grob u. plump, wie ein Lastträger, zudringlich u. übh. gemein, pöbelhaft, bes. bei Sp. häufig; καὶ βωμολόχος Arist. eth. eud. 3, 7. – Auch von Sachen, gemein, eines freien und gebildeten Mannes unwürdig; κωμῳδία Ar. Vesp. 66; χωρίον Lys. 1218; τέχναι, σοφίαι, wie βάναυσοι, Plat. Theaet. 176 c; Arist. Eudem. 1, 4 nennt φορτικὰς τέχνας τὰς πρὸς δόξαν μόνον πραγματευομένας; ἵνα μὴ τὸ τῶν κωμῳδῶν φορτικὸν πρᾶγμα ἀναγκαζώμεθα ποιεῖν Plat. Phaedr. 236 c; ἐὰν διαίτῃ φορτικωτέρᾳ τε καὶ ἀφιλοσόφῳ χρήσωνται 256 b; καὶ ἐπαχθές Dem. 5, 4; – φορτικὸν καὶ ναυτικὸν ὄρχημα, ein roher, plumper Matrosentanz; – φορτικώτερον τὸ ῥηθησόμενον Dem. 24, 104; λέγω οὐ τοῦ φορτικοῦ ἕνεκα, ich sage es nicht, um lästig zu werden, oder mich übermüthig über ihn zu erheben, Aeschin. 1, 41; ἔπαινος Arist. eth. 10, 8; φορτικῶς, ungebührlich, ἐπαινεῖν Plat. Rep. VII, 528 e, u. öfter; καὶ χύδην λέγειν Isocr. 12, 24; διαλέγομαι Luc. Tim. 3; εἰ μὴ φορτικὸν εἰπεῖν Pisc. 5; Alex. 20 φορτικώτερον ἢ φιλοσοφώτερον διαλέγεσθαι περί τινος, mehr nach Art des gemeinen, rohen Haufens, als eines wissenschaftlich Gebildeten über Etwas sprechen; ἀνόητος καὶ φορτικός Plut. Alc. 3 l.