immo

Latin > English (Lewis & Short)

immo: incorrectly written īmo perh. sup. form from in, with ending mo; cf.: summus, primus; hence,
I on the contrary, no indeed, by no means, or yes indeed, by all means (more commonly contradicting or essentially qualifying what precedes; but never, like minime, as an independent negative, being regularly accompanied by a clause defining the meaning; v. Krebs, Antibarb. p. 551).
I Lit.
   A In gen.: Tr. Etiam fatetur de hospite? Th. Immo pernegat, Plaut. Most. 3, 1, 19: An. Ubi? domin'? Ch. Immo apud libertum Discum, Ter. Eun. 3, 5, 60: Do. Hae quid ad me? To. Immo ad te attinent, Plaut. Pers. 4, 3, 27: De. Faciat, ut voles. Nau. Immo ejus judicio permitto omnia, Ter. Phorm. 5, 8, 54; id. Heaut. 4, 3, 28.—Esp., in a reply extending or amplifying the preceding thought (cf.: potius, quin potius): expedies? nempe ut modo? D. Immo melius spero, Ter. Hec. 3, 4, 22; Plaut. Ps. 1, 5, 80: Si. Quid? hoc intellextin'? an nondum etiam ne hoc quidem? Da. Immo callide, Ter. And. 1, 2, 30: non igitur faciat, dixerit quis, quod utile sit, quod expediat? Immo intelligat nihil nec expedire nec utile esse, quod sit injustum, Cic. Off. 3, 17, 76: causa igitur non bona est? Immo optima, id. Att. 9, 7, 4; cf.: quem hominem? levem? immo gravissimum. Mobilem? immo constantissimum. Familiarem? immo alienissimum, id. Rosc. Com. 16, 49; id. Att. 10, 12, 4: cum ille dixisset, se vero non exspectare; Immo, inquit, rogo exspectes, Quint. 9, 3, 68: quid tu? Nullane habes vitia? Immo alia. Et fortasse minora? Hor. S. 1, 3, 20; Plin. Pan. 36, 3.—So in retorting a question: Me. Quid apud hasce aedes negotii est tibi? So. Immo quid tibi'st? Plaut. Am. 1, 1, 194; id. Bacch. 2, 2, 29: Ph. An amabo meretrix illa est, quae illam sustulit? La. Immo meretrix fuit; sed ut sit, de ea re eloquar, id. Cist. 2, 3, 22; cf. id. Most. 3, 2, 41: Si. Paucis te volo. So. Dictum puta: Nempe ut curentur recte haec. Si. Immo aliud, Ter. And. 1, 1, 2.—
   2    Strengthened by edepol, hercle, ecastor, vero, potius, etc.: Ol. Ecquid amas nunc me? St. Immo edepol me quam te minus, Plaut. Cas. 2, 8, 19; id. Capt. 2, 1, 16: St. Quod bonum atque fortunatum mihi sit. Ol. Ita vero et mihi. Ch. Non. Ol. Immo hercle. Ch. Immo mihi hercle, id. Cas. 2, 6, 51; Ter. Ad. 5, 8, 5: Pa. Mala es. Ph. Immo ecastor, Plaut. Mil. 2, 5, 33: Pa. Nescis, Parmeno, Quantum hodie profueris mihi, etc. ... Par. Immo vero scio, neque hoc imprudens feci, Ter. Hec. 5, 4, 37: quid? si tyrannidem occupare, si patriam prodere conabitur pater: silebitne filius? Immo vero obsecrabit patrem, ne id faciat, Cic. Off. 3, 23, 90; id. Q. Fr. 1, 3, 1: Tr. Sub dio coli absque sole perpetuum diem. Si. Immo edepol vero, cum, etc., Plaut. Most. 3, 2, 79: Tr. Ecquid placent? Th. Ecquid placeant me rogas? immo hercle vero perplacent, id. ib. 4, 1, 4: senatus haec intelligit, consul videt: hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, Cic. Cat. 1, 1, 2; id. Att. 12, 43, 1: De. Juben' hanc hinc abscedere? Ph. Immo intus potius, Plaut. As. 5, 2, 89: immo hercle abiero potius, id. Bacch. 2, 2, 33: sed vos nihilne attulistis inde auri domum? Immo etiam, id. ib. 2, 3, 82: immo etiam, id. Mil. 4, 2, 23; Ter. And. 4, 1, 46: immo vero etiam, v. above: immo est quoque, Plaut. Bacch. 4, 8, 51: an infirmissimi omnium tamquam, quos nuper subjecit, Dolopes? Immo contra ea, etc., Liv. 41, 24, 8: immo contra, Dig. 33, 7, 5; 38, 2, 51; 41, 3, 49.—
   B In partic.
   1    As an expression of dislike or surprise (ante-class.): Ch. Verum vis dicam? Da. Immo etiam Narrationis incipit mihi initium, no indeed! now he is going to begin a long story, Ter. And. 4, 2, 25: idne est verum? immo id est genus hominum pessimum, id. ib. 4, 1, 5: Pe. Euge, euge, lepide: laudo commentum tuum. Pa. Ut, si illanc concriminatus sit advorsum Militem, etc. ... Pe. Immo optume, no! capital! Plaut. Mil. 2, 2, 86.—
   2    Immo si scias or immo si audias, if you only knew, had only heard, intimating that such is not the case (ante-class.): immo si scias, Plaut. Curc. 2, 3, 42: St. Scelestissimum Me esse credo. Pa. Immo si scias dicta, quae dixit hodie, id. Cas. 3, 5, 35; Ter. Eun. 2, 3, 64: Ly. Bene hercle factum et gaudeo. De. Immo si scias, Plaut. Merc. 2, 2, 27; so ellipt., id. Ps. 2, 4, 59; Ter. Heaut. 3, 3, 38: immo si audias Meas pugnas, fugias demissis manibus domum, Plaut. Ep. 3, 4, 15.—
II Transf. (perh. not before the Aug. period), for vel potius, in the middle of a sentence, to correct or add emphasis to what has been said, nay rather; nay, I should rather say: immo ita sit, nay, Ov. M. 7, 512: simulacra deum, deos immo ipsos convulsos ex sedibus suis ablatos esse, Liv. 48, 43, 6: ipse aliquid, immo multa quotidie dicat, Quint. 2, 2, 8; 6, 2, 10; Plin. Pan. 85, 5: qui pauculis diebus gestum consulatum, immo non gestum abiciebant per edictum, id. ib. 65, 3: nihil causae est, cur non illam vocis modulationem fidibus ac tibiis, immo hercle, cymbalis adjuvemus, Quint. 11, 2, 59; Curt. 4, 1: immo vero, Plin. 34, 1, 1, § 1.—In forming a climax: quanta verborum nobis paupertas, immo egestas sit, Sen. Ep. 58: Agrippinam nihilo tractabiliorem, immo in dies amentiorem, Suet. Aug. 65; Plin. Pan. 23, 2.!*? Rarely after a word in the clause (first in Livy): nihil immo, Liv. 35, 49, 13: non immo, Quint. 11, 1, 50; cf.: non habet immo suum, Mart. 6, 94, 4: vivit immo vigetque, Liv. 39, 40, 7: statueretur immo, Tac. A. 12, 6: frueretur immo his, id. ib. 11, 30: quaedam immo virtutes, id. ib. 15, 21: illos quin immo, id. Or. 6; cf.: ipsam quin immo curam, id. ib. 39: quin immo, Plin. Ep. 1, 8, 3; Quint. 1, 1, 31; 12, 11, 27; 7, 10, 8.