opportune
Χαίρειν ἐπ' αἰσχροῖς οὐδέποτε χρὴ πράγμασιν → Non decet in rebus esse laetum turpibus → In schlimmer Not ist Freude niemals angebracht
{{Woodhouse1 |Text=[[File:woodhouse_576.jpg|thumb |link=
Latin > English (Lewis & Short)
opportūnē: adv., v. opportunus.
Latin > French (Gaffiot 2016)
opportūnē¹² (ōport- Cic.), à propos, à point, à temps : Ter. Ad. 81 ; Cic. Nat. 1, 16 ; Fin. 5, 8 ; Cæs. G. 4, 22, 2 || -nĭus Gaius Inst. 2, 97 || issime Cæs. C. 3, 101.
Latin > German (Georges)
opportūnē, Adv. (opportunus), bequem, gelegen, zur guten Stunde, vox opp. emissa, Liv.: ut tempore opportuneque attulistis, Plaut.: te exspecto; oppido opp. te obtulisti mi obviam, Ter.: pater, opp. advenis, Ter.: ellipt., ambo opp. (sc. adestis); vos volo, Ter. (s. Spengel Ter. Andr. 345): opp. adest homo summā fide et omni virtute praeditus, L. Plaetorius, Cic.: atque mihi quoque videor venisse, ut dicis, opportune, Cic.: nuntiis opportunissime allatis, Caes.: Anticyra in Phocide ad id opportunissime sita visa (est), Liv.: m. Dat. Gerund., per eos dies opp. irritandis ad bellum animis litterae ab M. Aurelio allatae, Liv. 31, 5, 5 (wo Hertz u. Weißenb. oportune schreiben, wie auch Porphyr. Hor. carm. 1, 10, 14 im cod. Monac. steht; vgl. opportunus a. E. / ).
