ἀπέοικα
Τίς, ξένος ὦ ναυηγέ; Λεόντιχος ἐνθάδε νεκρὸν εὗρέ σ᾿ ἐπ᾿ αἰγιαλοῦ, χῶσε δὲ τῷδε τάφῳ, δακρύσας ἐπίκηρον ἑὸν βίον· οὐδὲ γὰρ αὐτὸς ἥσυχος, αἰθυίῃ δ᾿ ἶσα θαλασσοπορεῖ. → Who art thou, shipwrecked stranger? Leontichus found thee here dead on the beach, and buried thee in this tomb, weeping for his own uncertain life; for he also rests not, but travels over the sea like a gull.
English (LSJ)
A to be unlike, differ from, c. gen., Plu.Per.8, Arr.Ind.6.8, Lib.Or.59.157:—in early writers found only in part. ἀπεοικώς, Att. ἀπεικώς, υῖα, ός, unreasonable, unnatural, οὐκ ἀπεικός (v.l. ἀπεοικός) Hp.VM4, Antipho 2.2.5; οὐκ ἀπεικός not unlikely, Plb.2.62.8, cf. Philostr.VA3.34; ἀπεοικὼς πρὸς τὰ καλά unfitted, indisposed for noble deeds, Plb.6.26.12: c. dat., unlike, Heph.15.4. Adv. ἀπεοικότως unreasonably, Th.6.55; but οὐκ ἀπεικότως Th.1.73, 2.8, 8.68, cf. Porph.Abst.1.46; D.Chr. has ἀπεοικότως 12.35, ἀπεικότως 31.116.
German (Pape)
[Seite 286] (s. ἔοικα), nicht gleichen, nicht passen, unwahrscheinlich, unpassend sein; bes. οὐκ ἀπέοικεν, es ist natürlich; Plut.; gew. nur partic., ἔστι δὲ οὐκ ἀπεικὸς ἀλλὰ εἰκός Antiph. 2 β 5; oft bei Sp., auch in der Form οὐκ ἀπεοικός, nicht unwahrscheinlich, Pol. 2, 62; τίς οὕτως ἀπεοικὼς πρὸς τὰ καλά, wer ist so abgeneigt, hat so wenig Sinn für, Pol. 6, 26. – Adv. ἀπεικότως ἔχειν τι, mit Unrecht, Thuc. 1, 73, öfter, aber auch οὐκ ἀπεοικότως, mit Recht, 6, 55, von Thom. Mag. ausdrücklich erwähnt; Plut. u. a. Sp.
French (Bailly abrégé)
pf. au sens d’un prés.
I. n’être pas juste ou naturel;
II. part. ἀπεοικώς, υῖα, ός, ion. et att. ἀπεικώς, υῖα, ός :
1 invraisemblable, absurde;
2 inconvenant.
Étymologie: ἀπό, *εἴκω.
