ἀδικία

English (LSJ)

Ion. -ιη, ἡ,

A wrongdoing, injustice, ἀδικίης ἄρχειν Hdt.1.130, cf. 4.1, E.Or.28, Pl.Grg.477c, al.; τύχἡ μᾶλλον ἢ ἀδικίᾳ Antipho 6.1; 'foul' in racing, Anon.in SE30.15. II wrongful act, offence, Hdt.6.136; καταγνόντες αὑτῶν ἀδικίαν And.1.3:—in pl., Pl.Phd.82a, etc.

Greek (Liddell-Scott)

ἀδῐκία: Ἰων. -ίη, ἡ, τὸ πράττειν τὸ κακόν˙ ἀδικία, πλημμέλημα, ἀδικίης ἄρχειν, Ἡρόδ. 1. 130˙ πρβλ. 4. 1, Εὐρ. Ὀρ. 28, Πλάτ. Γοργ. 447C, καὶ ἀλλ.˙ τύχῃ μᾶλλον ἢ ἀδικίᾳ, Ἀντιφῶν 141, 21. ΙΙ. ὡς τὸ ἀδίκημα, ἄδικος πρᾶξις, ζημία, Ἡροδ. 6. 136˙ ἀδ. καταγνῶναί τινος, Ἀνδοκ. 1. 15: - ἐν τῷ πλθ. Πλάτ. Φαίδων 82Α, κτλ.

French (Bailly abrégé)

ας (ἡ) :
injustice, tort, faute ; τῆς πόλεως DÉM envers l’État ; περί τινα XÉN envers qqn ; ἀδικίης (ion.) ἄρχειν HDT être l’agresseur, l’offenseur.
Étymologie: ἄδικος.

Spanish (DGE)

(ἀδῐκία) -ας, ἡ

• Alolema(s): jón. -ίη
A I1iniquidad, injusticia ἐπειράθην καταλῦσαι μώμου ἀδικίαν Gorg.B 11.21, τὴν αἰτίαν φανερὰν ἅπασιν ὑμεῖς ἕξετε τῆς ἀδικίας Gorg.B 11a.36, op. δίκη E.Io 254, Supp.379, o δικαιοσύνη Pl.R.351a, Φοίβου δ' ἀδικίαν μὲν τί δεῖ κατηγορεῖν; E.Or.28, ναοὺς τίνοντες ἀδικίας κενώσετε E.Io 447, τύχῃ μᾶλλον ἢ ἀδικίᾳ Antipho 6.1, ἡ ἀ. ἄρα καὶ ἡ ἀκολασία καὶ ἡ ἄλλη ψυχῆς πονηρία μέγιστον τῶν ὄντων κακόν ἐστιν; Pl.Grg.477e, ἐν πόλεσι καὶ πολιτείαις τοῦτο αὐτό, ῥήματι μετεσχηματισμένον, ἀ. Pl.Lg.906c, cf. Arist.EN 1130^a33
•en LXX y el NT esp. en gen. ἐξαίρων ἀδικίας LXX Mi.7.18, ἀποστρέψαι ἄνθρωπον ἐξ ἀδικίας LXX Ib.33.17, ἐργάται ἀδικίας Eu.Luc.13.27, κριτὴς τῆς ἀδικίας Eu.Luc.18.6, ὅπλα ἀδικίας las armas del mal, Ep.Rom.6.13.
2 maldad, falta de escrúpulos, deshonestidad χρήματα πορίζειν ... ἐξ ἀδικίης Democr.B 78, ἔμφυτος ἀ. Plb.2.45.1.
II 1violación de la legalidad, delito, crimen ἀδικίης δὲ δεῖμα ξυμφορῆς τέρμα Democr.B 215, καταγνόντες αὑτῶν ἀδικίαν And.Myst.3, ζημιώσαντος δὲ κατὰ τὴν ἀδικίην πεντήκοντα ταλάντοισι Hdt.6.136, ἡ τῶν χρημάτων ἀ. μᾶλλον δοκεῖ el delito económico se considera el más grande Arist.Pr.950^a24.
2 como acto daño, mal esp. en historiadores agresión, hostilidad, ofensa ἀδικίης ἄρξαι Hdt.1.130, (οἱ Σκύθαι) πρότεροι ἐσβαλόντες ... ὑπῆρξαν ἀδικίης Hdt.4.1, ἀ. πολλὴ κατηγορεῖτο αὐτοῦ ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων Th.1.95, ἡ δὲ Τεύτα ... διπλασίως ἐπερρώσθη πρὸς τὴν κατὰ τῶν Ἑλλήνων ἀδικίαν Plb.2.8.4
•c. gen. subjet. de pers. falta contra la moral, infamia ἀνδρὸς ἀδικίαν αἰσχύνεται se avergüenza de la deshonra del hombre E.Io 341, τῆς σῆς γυναικὸς ἀ. el adulterio de tu esposa E.Or.650
•abs. falta χαρίσασθέ μοι τὴν ἀδικίαν ταύτην 2Ep.Cor.12.13
•c. gen. obj. daño, perjuicio esp. en fórmulas legales πάντα τὰ ... ἐπὶ τῇ ἡμῶν ἀδικίᾳ πραχθέντα POxy.1203.24 (I d.C.), cf. BGU 1123.11 (I a.C.), ἐπ' ἀδικίῃ τῆς πόλεως en perjuicio de la ciudad, Athena 20.1908.279 (Quíos V a.C.), cf. IG 12(8).150.9 (Samotracia III a.C.), tb. c. dat. ἐπ' ἀδικίᾳ τῇ Ἀπολλωνίᾳ PTeb.104.23 (I a.C.)
•malos tratos ἀ. καὶ ὕβρεις Plb.10.37.8.
B suspensión de causas judiciales διὰ πολέμου Arist.Oec.1348^b11.