θάπτω

English (LSJ)

fut.

   A θάψω Is.8.21:—Pass., fut. τᾰφήσομαι E.Alc.632, Lys. 13.45, also τεθάψομαι S.Aj.577, 1141, E.IT1464: aor. 1 ἐθάφθην Simon.167 (cj.), Hdt.2.81,7.228; more freq.aor. 2 ἐτάφην [ᾰ] Id.3.10, 55, and alwaysin Att., as Ar.Pl.556; part. ἐν-θαφείς CIG2839 (Aphrodisias): pf. τέθαμμαι, Ion.3pl. τετάφαται v.l. τεθάφαται Hdt.6.103; imper. τεθάφθω Luc.DMar.9.1; inf. τεθάφθαι A.Ch.366 (lyr., prob.l.), Lycurg.113: plpf. Pass. ἐτέθαπτο Od.11.52, Hdt.1.113:—honour with funeral rites, ὅτε μιν θάπτωσιν Ἀχαιοί Il.21.323, cf. Hes.Sc.472; esp. by burial, οὐ γάρ πω ἐτέθαπτο ὑπὸ χθονός Od.11.52 (but freq. used later with ref. to cremation, D.S.3.55, App.Hann.35, Philostr.Her. 10.11, etc.; πυρὶ θάπτειν Plu.2.286f, Philostr.VS2.20.3); θάπτειν . . γῆς φίλαις κατασκαφαῖς A.Th.1013, cf. E.Supp.545 (Pass.); θ. ἐς χῶρον Hdt.2.41; οὗ ἐβούλοντο Th.8.84; θ. ἐξ οἰκίας to carry out to burial from a house, Is.8.21; καταλείψει μηδὲ ταφῆναι not even his burial expenses, Ar.Pl.556; τῷ δ' εἶναι μηδὲ ταφῆναι Id.Ec.592.

German (Pape)

[Seite 1187] perf. τέταφα u. aor. pass. ἐτάφην, ταφήσει, Eur. Troad. 448; auch ἐθάφθην, Her. 2, 81. 7, 228; perf. τέθαμμαι, Plat. Crat. 400 c; τεθάφθω, Luc. D. Har. 9, 1; einen Leichnam bestatten, Hom. u. Folgde; den Leichnam verbrennen, Od. 12, 12. 24, 417 Il. 21, 323; dah. auch πυρὶ θάπτειν, Iac. A. P. p. 445; die in Aschenkrügen gesammelten Gebeine beisetzen, beerdigen, begraben, Od. 11, 52; Hes. Sc. 472; auch den Leichnam selbst beerdigen, u. dies ist der gewöhnl. Gebrauch, Ἐτεοκλέα θάπτειν ἔδοξε γῆς φίλαις κατασκαφαῖς, Aesch. Spt. 999 u. öfter; παρὰ Σκαμάνδρου πόρον τέθαψαι Ch. 361; ταφείς Spt. 1012; Soph. öfter, auch τεθάψεται, Ai. 577. 1141; τεθάφαται, sie sind beerdigt worden, Her. 6, 103, auch τετάφαται geschr.; Thuc. u. Folgde überall.

Greek (Liddell-Scott)

θάπτω: (ἐκ τῆς √ΤΑΦ, ἥτις φαίνεται ἐν τῷ μέλλ. καὶ β΄ παθ. ἀορ. ἐν τῇ λέξει τάφος, κτλ.), μέλλ. θάψω, ἀόρ. ἔθαψα. - Παθ., μέλλ. τᾰφήσομαι Εὐρ. Ἀλκ. 632, Λυσ. 134. 1· ὡσαύτως τεθάψομαι Σοφ. Αἴ. 577, 1141, Εὐρ.: ἀόρ. ἐθάφθην Σιμων. 170, Ἡρόδ. 2. 81., 7. 228· συχνότερον ἐτάφην ᾰ ὁ αὐτ. 3. 10, 55, καὶ ἀείποτε παρ’ Ἀττ., μετοχ. ἐνθαφεὶς Συλλ. Ἐπιγρ. 2839· - πρκμ. τέθαμμαι, Ἰων. γ΄ πληθ. τεθάφαται Ἡρόδ. 6. 103· προστ. τεθάφθω Λουκ. Ἐναλ. Διαλ. 9. 1· ἀπαρ. τεθάφθαι (οὕτως ὁ Ahr. ἀντὶ τέθαψαι) Αἰσχύλ. Χο. 366, Λυκοῦργ. 164. 7, τετάφθαι Πλούτ. 2. 265Α· ὑπερσ. παθ. ἐτέθαπτο Ὀδ. Λ. 52, Ἡρόδ. Τελῶ τὰ ὕστατα πρὸς τὸν νεκρὸν καθήκοντα, τιμῶ αὐτὸν μὲ ἐπικηδείους τελετάς, ἐνταφιάζω, ὅτε μιν θάπτουσιν Ἀχαιοὶ Ἰλ. Φ. 323, πρβλ. Ὀδ. Μ. 12, Ω. 417, Ἡσ. Ἀσπ. Ἡρ. 472· τοῦ θάπτειν ἦσαν δύο τρόποι, τὸ κάειν (καίειν) καὶ τὸ κατορύττειν: - καὶ μὴ ὁρῶν μου τὸ σῶμα ἢ καόμενον ἢ κατορυττόμενον ἀγανακτῇ Πλάτ. Φαίδ. 1150, πρβλ. Ὀδ. Λ. 74 (με κακκῆαι σὺν τεύχεσι) πρὸς τὸν στίχ. 52 (οὐ γάρ πω ἐτέθαπτο ὑπὸ χθονός)· θάπτειν... γῆς φίλαις κατασκαφαῖς Αἰσχύλ. Θήβ. 1008, πρβλ. Εὐρ. Ἱκέτ. 543 κἑξ.· θ. ἐς τόπον Ἡρόδ. 2. 41, πρβλ. Θουκ. 8. 84· θ. ἐξ οἰκίας, ἐκφέρω ἐκ τῆς οἰκίας καὶ κηδεύω, Ἰσαῖ. 71. 13· καταλείψει μηδὲ ταφῆναι, μηδὲ τὰ ἔξοδα τῆς κηδείας, Ἀριστοφ. Πλ. 556· τῷ δ’ εἶναι μηδὲ ταφῆναι ὁ αὐτ. Ἐκκλ. 591· πρβλ. ἐντάφιος· - πυρὶ θάπτειν = καίειν, Πλούτ. 2. 286Ε, πρβλ. Wessel. Διόδ. 1. σ. 223.

French (Bailly abrégé)

f. θάψω, ao. ἔθαψα, ao.2 ἔταφον, pf. inus.
Pass. f.2 ταφήσομαι, ao. ἐθάφθην, ao.2 ἐτάφην, pf. τέθαμμαι, f.ant. τεθάψομαι;
I. rendre les honneurs funèbres à, acc.;
II. particul. :
1 enterrer;
2 mettre un corps sur un bûcher.
Étymologie: Θαπ, développement de la R. Θα ou Θε, poser ; cf. τάφος.

English (Autenrieth)

aor. θάψαν, pass. plup. ἐτέθαπτο: inter, bury.

Spanish

enterrar