versiculus

Latin > English (Lewis & Short)

versĭcŭlus: i, m.
dim. versus,
I a little line, a mere line: tribusne versiculis his temporibus Brutus ad me? Nihil scripsissem potius. Cic. Ep. ad Brut. 1, 14, 1: epistulae versiculum, id. Att. 5, 1, 3: cum senatus ei commiserit, ut videret, ne quid res publica detrimenti caperet: quo uno versiculo satis armati semper consules fuerunt, id. Mil. 26, 70; cf. id. Leg. 2, 6, 14.—
II Esp., of poetry, a little verse, verslet, line: apud quos (comicos poëtas), nisi quod versiculi sunt, nihil est aliud cottidiani dissimile sermonis, Cic. Or. 20, 67: nonne conpensabit cum uno versiculo tot mea volumina laudum suarum? id. Pis. 30, 75; Quint. 9, 4, 52; Cat. 16, 3; 16, 6; Hor. Epod. 11, 2; id. S. 1, 2, 109; 1, 10, 32; 1, 10, 58; Ov. H. 20, 238.

Latin > French (Gaffiot 2016)

versĭcŭlus,¹¹ ī, m., dim. de versus, petite ligne d’écriture : Cic. Verr. 2, 1, 98 ; uno versiculo senatus leges sublatæ Cic. Leg. 2, 24, lois abolies par une seule ligne du sénat, cf. Cic. Mil. 70 || vers, versiculet : Cic. Or. 67 ; Pis. 75 || pl., vers légers : Catul. 16, 3 ; Hor. S. 1, 2, 109 ; Epo. 11, 2.

Latin > German (Georges)

versiculus, ī, m. (Demin. v. versus), die Zeile, das Zeilchen, a) übh.: epistulae, Cic.: uno versiculo (die Formel videant consules, ne quid res publica detrimenti capiat), Cic. Mil. 70. – b) in Gedichten, der Vers, das Verschen, verächtl. = der Knittelvers, Cic. u.a.: uno versiculo, Cic. – versiculi mei, meine Gedichtchen, Catull. 16, 3.

Latin > English

versiculus versiculi N M :: verse