κολεκάνος
From LSJ
ἡγούμενος τῶν ἡδονῶν ἀλλ' οὐκ ἀγόμενος ὑπ' αὐτῶν → of his pleasures he was the master and not their servant
English (LSJ)
or κολοκάνος, ὁ, lank, lean person, dub. in Stratt.64.
German (Pape)
[Seite 1472] oder κολοκάνος, ὁ, ein langer, hagerer Mensch, Strattis bei Hesych.; Mein. vermuthet κολοκάνναβος.
Greek (Liddell-Scott)
κολεκάνος: ἢ κολοκάνος, ὁ, εὐμήκης καὶ ἰσχνὸς ἄνθρωπος, Ἡσύχ.· ἴδε Meineke εἰς Κωμ. Ἀποσπ. 2. σ. 789.
Greek Monolingual
κολεκάνος και κολοκάνος, ὁ (Α)
(για πρόσ.) ψηλός και αδύνατος.
[ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ.].
