Δασύλλιος
From LSJ
οὐ μακαριεῖς τὸν γέροντα, καθ' ὅσον γηράσκων τελευτᾷ, ἀλλ' εἰ τοῖς ἀγαθοῖς συμπεπλήρωται· ἕνεκα γὰρ χρόνου πάντες ἐσμὲν ἄωροι → do not count happy the old man who dies in old age, unless he is full of goods; in fact we are all unripe in regards to time
English (LSJ)
ον, epithet of Bacchus, Paus.1.43.5 (παρὰ τὸ δασύνειν τὰς ἀμπέλους, acc. to EM248.54).
Spanish (DGE)
(Δᾰσύλλιος) -ου, ὁ
Dasilio
1 epít. de Dioniso en Mégara, Paus.1.43.5, EM 248.54G.
2 hijo de Ténaro de Amiclas, muerto por Morreo, Nonn.D.30.188.
Greek (Liddell-Scott)
Δασύλλιος: -ον, ἐπίθ. τοῦ Βάκχου, Παυσ. 1. 43, 5· παρὰ τὸ δασύνειν τὰς ἀμπέλους, κατὰ τὸ Ἐτυμ. Μ. 248. 54.
Greek Monolingual
Δασσύλιος, ο (Α) δασύς
(προσωνυμία του Διονύσου) αυτός που δασύνει, που κάνει να φουντώνουν τα αμπέλια.
