αἰγιαλίτης

Στερρῶς φέρειν χρὴ συμφορὰς τὸν εὐγενῆ → Tolerare casus nobilem animose decet → Ertragen muss der Edle Unglück unbeugsam

Menander, Monostichoi, 480

Click links below for lookup in third sources:

Full diacritics: αἰγιαλίτης	Medium diacritics: αἰγιαλίτης	Low diacritics: αιγιαλίτης	Capitals: ΑΙΓΙΑΛΙΤΗΣ
Transliteration A: aigialítēs	Transliteration B: aigialitēs	Transliteration C: aigialitis	Beta Code: ai)giali/ths

English (LSJ)

ου, ὁ, fem. αἰγιαλ-ῖτις, ιδοςA, ψῆφοι Str.4.1.7; Πάν AP10.10 (Arch. Jun.); γῆ POxy.918 (ii A. D.)

-ου
que vive cerca de la costa, costero Πάν AP 10.10 (Arch.), Πρίηπος AP 6.33 (Maec.), AP 6.193 (Stat.Flacc.).

αἰγιᾰλίτης: -ου, ὁ, θηλ. -ῖτις, -ιδος, αυτός που συχνάζει στην παραλία, σε Ανθ.

[ῑ], ὁ, am Ufer wohnend, Πάν Arch. iun. (X.10); Πρίηπος Qu.Maec. 7 (VI.38); Flacc. 4 (VI.193).

αἰγιᾰλίτης: ου (λῑ) adj. m живущий на морском побережье (Πάν, Πρίηπος Anth.).

[from αἰγιαλός
one who haunts the shore, Anth.