παρθενίας
Γυναιξὶ πάσαις κόσμον ἡ σιγὴ φέρει → Decus affert omni mulieri silentium → Es bringt das Schweigen Zierde einer jeden Frau
English (LSJ)
-ου, ὁ,
A son of a concubine: οἱ Παρθενίαι the youths born at Sparta during the Messenian War, Arist. Pol.1306b29, Str.6.3.2.
II = ἀβυρτακῶδες πέμμα, Hsch.
German (Pape)
[Seite 521] ὁ, Jungfernsohn, Poll. 3, 31; vgl. Arist. pol. 5, 7.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
enfant né d'une femme non mariée.
Étymologie: παρθένος.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
παρθενίᾱς -ου, ὁ [παρθένος] kind van een ongehuwde moeder.
Russian (Dvoretsky)
παρθενίας: ου ὁ сын девушки Arst.
Greek (Liddell-Scott)
παρθενίας: -ου, ὁ, ὁ υἱὸς παλλακῆς, ὡς τὸ σκότιος, λέξις μὴ περιέχουσα ἔννοιαν ὀνειδισμοῦ, οἱ Παρθενίαι, οἱ νεανίαι οἱ γεννηθέντες ποτὲ ἐν Σπάρτῃ διαρκοῦντος τοῦ Μεσσηνιακοῦ πολέμου, Ἀριστ. Πολιτικ. 5. 7, 2, Στράβ. 278 κἑξ.˙ πρβλ. Muller D. r. 4. 4, § 2, καὶ πρβλ. ἐπεύνακτοι. ΙΙ. εἶδος πλακοῦντος, «παρθενίας˙ ἀβυρτακῶδές τι πέμμα» Ἡσύχ.
Greek Monolingual
-ου, ὁ, Α
1. γιος παλλακίδας, πόρνης
2. στον πληθ. οί παρθενίαι
ιδιαίτερη τάξη πολιτών στη Σπάρτη που προέρχονταν από μικτούς γάμους γνήσιων Σπαρτιατών με δούλες ή γυναίκες περιοίκων και οι οποίοι εμφανίζονται μετά τον Πρώτο Μεσσηνιακό Πόλεμο
3. (κατά τον Ησύχ.) είδος πλακούντα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < παρθένος + κατάλ. -ίας (πρβλ. καπνίας)].
Greek Monotonic
παρθενίας: -ου, ὁ (παρθένος), γιος παλλακίδας· Παρθένιαι, νέοι που γεννήθηκαν στη Σπάρτη κατά τη διάρκεια του Μεσσηνιακού πολέμου, σε Αριστ.
